Zwyczajny faszyzm

W trzyipółgodzinnym dokumencie reżyser, Michaił Romm, rozważa, jak i dlaczego mogło dojść do powstania i eskalacji nazizmu. Zwracał też uwagę na jego okrutne konsekwencje społeczne, których wyrazem jest II wojna światowa i holokaust. Pokazując zdjęcia z okresu międzywojennego w III Rzeszy okrasza je własnymi, nacechowanymi czasami osobistymi emocjami, komentarzami. Prezentuje przemowy faszystowskich liderów: Benito Mussoliniego i Adolfa Hitlera. Zwraca uwagę na ich zachowanie, wyśmiewa go. Zderza to z codziennym życiem w nazistowskich Niemczech, ale także zdjęcia z powojennej Warszawy, Moskwy i Berlina. Film stanowi nie tylko krytykę nazizmu, ale wszelkich przejawów faszyzmu na świecie.

Autorem radzieckiego filmu dokumentalnego "Zwyczajny faszyzm" jest Michaił Romm (1901-1971). Był to ostatni film w jego karierze reżyserskiej. Powstał w oparciu o montaż hitlerowskich kronik filmowych z autorskim komentarzem Romma w tle. Obraz jest wyrazem sprzeciwu artysty wobec okrucieństw nazizmu i stanowi kontynuację jego wcześniejszych dzieł. Film obejrzało podobno aż 40 milionów widzów.