Osławiona

Alicia Huberman jest córką hitlerowskiego szpiega, odsiadującego w Stanach karę więzienia, znaną nie tyle ze swej działalności (której nie uprawiała), ale ze względu na swą wątpliwą reputację. Obserwujący ją agent Devlin nie tylko przekonuje się, że Alicia nie podziela poglądów ojca, ale i. znajdując się pod jej urokiem, proponuje wspólny wyjazd do Rio de Janeiro. Znajduje się tam centrala organizacji, pomagającej ukryć się hitlerowcom. Prowadzi ją Alexander Sebastian - znajomy ojca Alicii, który zafascynowany urodą dziewczyny proponuje jej małżeństwo. Devlin nie jest z tego zadowolony, ale akceptuje jej zgodę jako element wspólnej gry. Wkrótce Alicia wraz z amerykańskim agentem odnajduje w piwnicy domu dowody na działalność organizacji Sebastiana: substancję potrzebną do produkcji broni jądrowej. Jednak mąż Alicii zaczyna podejrzewać, że poślubił szpiega, i z pomocą matki zaczyna ją podtruwać arszenikiem. Wezwany na pomoc Devlin znajduje ją w stanie krytycznym i uwalnia z rąk hitlerowców.

Najlepszy – obok „Psychozy” – film Alfreda Hitchcocka zaskakuje prostotą scenariusza (zapożyczonego z niemego filmu sprzed 20 lat), co umożliwia twórcy prowadzenie charakterystycznej gry z widzem. Jej elementem jest choćby „McGuffin” – ukryty w piwnicy płynny uran, a także sposób prowadzenia narracji ze słynnym ujęciem, które zaczyna się od panoramy gości Sebastiana, kończy zaś zbliżeniem klucza od piwnicy w ręce Alicii. Do historii kina przeszła też scena namiętnego, trwającego ponad 3 minuty i przekraczającego przyjęte wówczas bariery intymności pocałunku Ingrid Bergman i Cary Granta. Kreacja Ingrid Bergman należy do najlepszych w karierze, ale to jej partner, grający męża Claude Rains, dostał nominację do Oscara.