Straż przyboczna

Japonia, schyłek XIX w. Ronin (samuraj bez pana) Sanjuro Kuwabatake przybywa do niewielkiego miasta Manome
w poszukiwaniu zajęcia. Od oberżysty Gonjiego dowiaduje się, że miejscowością trzęsą dwa zwalczające się gangi. Na czele pierwszego z nich stoi Seibei, który wraz z despotyczną żoną, Orin, prowadzi dom publiczny. Seibei mianował burmistrzem uległego Tazaemona, który jest marionetką w jego rękach. Ushi-Tora, potężniejszy herszt drugiego gangu, stosuje wobec opornych przemoc. On z kolei wyznaczył na burmistrza skorumpowanego wytwórcę sake, Tokuemona, a do pomocy ma swego obleśnego brata, Inokichiego. Gonji przypuszcza, że zszokowany tymi rewelacjami Sanjuro opuści miasto. Ronin oświadcza jednak, że zatrzyma się na jakiś czas. Świadcząc swoje usługi jako wytrawny szermierz obu bandom, napuszcza jedną na drugą, doprowadzając do ich wzajemnego wyniszczenia. Na przeszkodzie staje Unosuke – syn jednego z przywódców rywalizujących band, uzbrojony w rewolwer. Ale i jego roninowi Sanjuro udaje się pokonać.

Widowiskowy dramat samurajski Akiry Kurosawy, uchodzący za jeden z najwspanialej zrealizowanych filmów w historii kina. Ucztę wizualną zapowiada już słynny prolog z psem niosącym w pysku dłoń, dający do zrozumienia widzącemu go Sanjuro (a przy okazji widzom), że w miejscowości, do której przybywa, źle się dzieje.
Pełną pojedynków akcję „Straży przybocznej” mistrz kina japońskiego i operator Kazuo Miyagawa rejestrują niejednokrotnie z kilku kamer jednocześnie. Ich ruchy, w perfekcyjnym połączeniu z ruchem aktorów, regulują dynamikę ujęć. Montaż – dzieło Kurosawy – nadaje filmowi właściwy rytm.
„Straż przyboczna” pozostaje jednym z niedoścignionych przykładów umiejętnej kompozycji kadru na szerokim ekranie i kształtowania perspektywy obrazu obiektywem długoogniskowym. Kurosawa twórczo wykorzystuje też stereofonię.
Wśród zalet filmu wymienia się też muzykę Masaru Sato oraz scenę pojedynku Sanjuro
z Unosuke, w której po raz pierwszy stanęli w naprzeciw siebie dwaj wielcy aktorzy japońscy – Toshiro Mifune
i TatsuyaNakadai.
„Straż przyboczna” doczekała się dwóch remake’ów – w spaghetti westernie Sergio Leone „Za garść dolarów” (1964) i dramacie gangsterskim Waltera Hilla „Ostatni sprawiedliwy” (1996).