Mona Lisa

George wychodzi z więzienia, gdzie odsiadywał wyrok za przestępstwo, które popełnił jego szef Mortwell. Teraz dostaje pracę szofera i ochroniarza luksusowej prostytutki Simone. Początkowo wzajemnie się nie znoszą, ale z czasem zawiązuje się między nimi rodzaj szczególnej więzi, u George’a graniczącej z miłością. W zamian za informacje o jednym ze stałych klientów Simone, których domaga się Mortwell, George zobowiązuje się odnaleźć jej przyjaciółkę – nastoletnią heroinistkę Cathy. Poszukiwania dziewczyny wreszcie przynoszą skutek – George wyrywa ją z łap Mortwella, który podsuwa ją swoim partnerom w interesach, rejestrując kamerą ich intymne spotkania z nieletnią. George ze zdumieniem odkrywa, że Simone i Cathy są kochankami, ale dotrzymuje swoich zobowiązań do końca, nawet jeśli będzie to oznaczało współuczestniczenie w zamordowaniu byłego szefa.

Ekscytująca wyprawa w zakamarki nocnego Soho pozwoliła Neilowi Jordanowi po raz kolejny wkroczyć w świat, w którym czuje się najlepiej. „Mona Lisa”, tytuł zaczerpnięty od nastrojowej piosenki Nata „King” Cole’a, oddaje atmosferę miejsca – choć akcja obywa się w autentycznych miejscach, cała opowieść pozostaje baśniowa. Świetnie oddaje to stan ducha bohatera – naiwnego prostaczka, uwikłanego w świat zbrodni, których mechanizmów nie rozumie, jakże niewinnego w porównaniu z wyidealizowaną w jego myślach partnerką, enigmatyczną call-girl - w rzeczywistości zimną uczestniczką gry o najwyższe stawki. Nie było wcześniej w historii kina filmu, który dobitniej niż „Mona Lisa” ukazywałby uwodzicielską moc przyciągania świata zbrodni i jednocześnie mocniej ujawniałby jego siłę destrukcji. Film przyniósł Bobowi Hoskinsowi nie tylko światowy rozgłos, ale i nagrodę BAFTA (z ośmiu nominacji, w tym za film roku i reżyserię) oraz nominację do Oscara.