Carmen

Antonio Gades – znany hiszpański tancerz i choreograf – przygotowuje ze swym zespołem spektakl baletowy oparty na noweli Prospera Meriméego „Carmen". Myśli o wykorzystaniu muzyki ze słynnej opery Georgesa Bizeta pod tym właśnie tytułem, ale przyjaciel – znakomity gitarzysta Paco de Luca – namawia go na zaadaptowanie na potrzeby widowiska charakterystycznych rytmów flamenco i bolera. Wszystko przygotowane, można by zacząć próby, ale reżyser nie jest jeszcze zdecydowany, komu powierzyć rolę tytułową. Primabalerina Cristina wydaje mu się zbyt zaawansowana wiekowo oraz za mało ekspresyjna, Antonio nosi w sobie całkowicie inną wizję Carmen. Niespodziewanie w szkole baletowej znajduje dziewczynę, która mogłaby zrealizować jego marzenia. Współpracownicy nie podzielają zachwytu reżysera. Antonio zaczyna intensywnie pracować z Carmen, szybko zostają kochankami. Życie coraz bardziej zaczyna ingerować w sztukę, sztuka – w życie. Miłość, zazdrość, zbrodnia... Czy to jeszcze próba, czy już życie?

Druga część słynnej trylogii tańca Carlosa Saury, nakręconej przy ścisłej współpracy z Antonio Gadesem, znakomitym hiszpańskim choreografem. Pierwszą częścią cyklu były „Krwawe gody" (1981) według dramatu Federica Garcii Lorki, trzecią – „Czarodziejska miłość" (1986), ekranizacja opery Manuela de Falli. Nie pełna suspensu i dramatycznych spięć fabuła, w której codzienne życie artystów miesza się z losami bohaterów wystawianego spektaklu, jest tutaj najważniejsza, a sam taniec – flamenco – w wykonaniu mistrzów gatunku: Gadesa oraz Laury del Sol i Cristiny Hoyos (w 1995 roku Saura nakręcił efektowne „Flamenco", a piętnaście lat później – „Flamenco, flamenco"). W swym filmie wykorzystał także fragmenty nagrań oryginalnej muzyki z opery Bizeta w wykonaniu Regine Resnik, Mario del Monaco i Toma Krause. „Najważniejsza jest muzyka, światło i precyzyjna kompozycja kadru" – podkreśla reżyser. „Carmen" przyniosła mu Złotą Palmę w Cannes (1983) oraz nominacje do Oscara i Złotego Globu (1984).