Kochanica Francuza

Akcja rozgrywa się na dwóch przenikających się płaszczyznach czasowych. Pierwsza z nich to rok 1980 i plan filmowy osadzonego w realiach historycznych melodramatu. Główne role grają Anna oraz Mike, którzy wraz ze startem zdjęć wdają się w namiętny romans. Nie inaczej jest z parą głównych bohaterów rzuconych w wir purytańskiej rzeczywistości wiktoriańskiej Anglii II połowy XIX wieku. Charles Smithson jest poważanym naukowcem, będącym po słowie z córką bogatego kupca – Ernestyną. Sara z kolei ciągle nie może się pozbierać po nieudanym romansie z francuskim oficerem. Wykształcona i utalentowana kobieta, pogardliwie nazywana „kochanicą Francuza”, wypchnięta jest poza nawias hermetycznej, konserwatywnej społeczności. Nie bacząc na konwenanse i wcześniejsze ustalenia, niespodziewanie między tą dwójką zaczyna iskrzyć. Charles, zawstydzony swoim zachowaniem, początkowo próbuje ukrócić kłopotliwą sytuację, zrywając z kobietą kontakt. Fascynacja Sarą nie daje mu jednak spokoju, na tyle, by dla tej znajomości zaryzykować wszystko. Sytuacja ekranowych bohaterów zaczyna powoli odzwierciedlać to, co w rzeczywistości rozgrywa się między aktorami wcielającymi się w te postaci.

Ekranizacja głośnej powieści Johna Fowlesa z 1969 roku pod tym samym tytułem. Za kamerą stanął doświadczony brytyjski twórca Karel Reisz, o którego przez długi czas mocno zabiegał sam pisarz. W kontekście tej adaptacji co najmniej jeszcze jedno nazwisko wydaje się wyjątkowo ciekawe. Chodzi mianowicie o autora scenariusza, który powierzono laureatowi literackiej Nagrody Nobla – Haroldowi Pinterowi. Osią narracyjną „Kochanicy Francuza” jest formalny zabieg polegający na płynnym przenikaniu się dwóch płaszczyzn czasowych i pewnego rodzaju intuicyjnej korespondencji między nimi. Podobne bowiem koleje losu dotykają bohaterów z czasów wiktoriańskich, jak i współczesnych. Inne są jedynie, a może aż, okoliczności, co wydaje się szczególnie interesować Reisza, eksponującego różnice w mentalności, sposobie postrzegania, podejścia do życia w XIX wieku i współcześnie. „Kochanica Francuza” to wreszcie dwie (de facto podwójne) znakomite kreacja: Meryl Streep oraz Jeremy’ego Ironsa. Aktorka doceniona została, otrzymując Złoty Glob, a sam film w pięciu kategoriach nominowany był do Oscara.