Przeznaczone do burdelu

Dostrzegając zainteresowanie miejscowych dzieci sprzętem fotograficznym, postanowiła obdarować je prostymi aparatami i nauczyć reguł fotografowania w zamian za zgodę matek na pozowanie do jej zdjęć. Zajęcia z Briski otwierają przed dziećmi nowe horyzonty – dla wielu z nich, na przykład, wyprawa nad morze była pierwszym kontaktem z oceanem, co wydać się może zaskakujące znając pozycję Kalkuty jako jednego z najważniejszych portów indyjskich. Wśród pstrykanych przy każdej okazji zdjęć znajdują się intrygujące obrazy z kalkuckiej dzielnicy czerwonych latarni. Jedna z prac trafia na zlot fotografów do Amsterdamu, inne stają się argumentem, by ich małych autorów posłać do szkoły…

Film Zany Briski i Rossa Kaufmana jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Oscara dla dokumentu za rok 2004 oraz nagrody publiczności na festiwalu Sundance – za ukazanie innego, by nie powiedzieć: prawdziwego, oblicza wschodniej egzotyki. Jest też źródłem wielu kontrowersji, głównie natury etycznej. Chodzi przede wszystkim o to, czy międzynarodowy sukces w jakikolwiek sposób wpłynął na los bohaterów filmu, czy też tylko rozbudził płonne nadzieje na wyrwanie się z zaklętego kręgu dotychczasowego życia. Zdaniem tłumacza ekipy, Parthy Banerjee, udział w filmie tylko pogorszył los dzieci, później piętnowanych za zwrócenie uwagi świata na problem swych matek. Krytykowana jest także fundacja Kids with Cameras Briski i Kaufmana, dzięki której sfinansowano projekt – za jednorazową akcję, chociaż fundacja kontynuuje swoją działalność wśród kalkuckich dzieci.