Uciekające kurczaki

Na fermie pani Tweedy kury trzymane są w okropnych warunkach. Otoczony drutem kolczastym kurnik, przypominający obóz koncentracyjny, pilnują groźne psy, które każdą ucieczkę drobiu natychmiast likwidują. Kury muszę regularnie znosić określoną ilość jaj, w przeciwnym razie – grozi im wylądowanie na obiadowym talerzu. Przywódcą mieszkańców kurzej fermy jest dziarska i pełna pomysłów Ginger, mająca na swoim koncie rekordową liczbę ucieczek, niestety – samych nieudanych. Pewnego dnia do kurnika trafia dość ekscentryczny, zbiegły z cyrku kogut Rocky, który wmawia wszystkim, że umie latać i jeśli ktoś ma na to ochotę, to chętnie go nauczy. Początkowo kury nie traktują tego zbyt serio, ale gdy dociera do nich wiadomość, że właścicielka fermy – zachłanna pani Tweedy – oraz jej mało rozgarnięty mąż dysponują straszliwym urządzeniem do przetwarzania kur na... ciasto drobiowe, którym zainteresowane są supermarkety, szybko biorą się za budowę maszyny latającej, by podjąć ostatnią próbę ucieczki.

„Uciekające kurczaki” to pierwszy pełnometrażowy film brytyjskiego studia Aardman Animations, którego główną gwiazdą jest Nick Park, trzykrotny zdobywca Oscara, twórca słynnego duetu Wallace & Gromit. Do jego realizacji przygotowywano się bardzo długo. „Już od momentu otrzymania przez nas pierwszego Oscara wiele osób zwracało się do nas z pytaniem o projekty związane z filmem pełnometrażowym. Wyczekiwaliśmy jednak na najbardziej dogodny moment” – wspomina Peter Lord, współproducent i współreżyser filmu. Nie mogło się nie udać. A to zapewnił fantastyczny, pełen dowcipu – ale i wzruszenia – scenariusz Kareya Kirkpatricka, perfekcyjna animacja lalkowa, realizowana metodą stop motion (wysoka jej jakość zawsze cechowała filmy studia AA), a także zaangażowanie do dubbingu plejady gwiazd (m.in. Mel Gibson, Julia Sawalha, Miranda Richardson). I jeszcze te animowane „mrugnięcia” do kinomanów, nawiązujące do słynnych dokonań kina fabularnego, z „Wielką ucieczką” (1963) Johna Sturgesa na czele.