Włoski dla początkujących

W lokalnym domu kultury na przedmieściach Kopenhagi zostaje zorganizowany wieczorowy kurs języka włoskiego. Jest mroźna zima. W zajęciach uczestniczy sześcioro kursantów w wieku około trzydziestu lat. Jest wśród nich niedawno owdowiały pastor bliski zwątpienia w swoje powołanie, introwertyczna fryzjerka skonfliktowana z umierającą matką, zakochany, lecz chorobliwie nieśmiały recepcjonista, jego wybuchowy przyjaciel, a zarazem szef kuchni zagrożony zwolnieniem z pracy, niezdarna sprzedawczyni w cukierni, która opiekuje się chorym, apodyktycznym ojcem... Każdy z bohaterów niesie bagaż własnych doświadczeń i boryka się z samotnością. Kurs włoskiego staje się dla nich na początku odskocznią od szarej rzeczywistości, jednak z czasem nadaje inny sens ich życiu. Zawiązują się między nimi przyjaźnie, miłości, a okazjonalne konflikty powodują, że każdy z kursantów postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i zerwać z dotychczasową monotonią.

Film, będący nietypową komedią romantyczną, został nakręcony zgodnie z zasadami Dogmy 95 – manifestu, który kazał twórcom filmowym zrezygnować z efektów specjalnych na rzecz prawdy w opowiadanej fabule. Tym samym dźwięk, oświetlenie i wnętrza pozostały w filmie naturalne, zaś aktorzy na planie improwizowali, co nadało historii niepowtarzalny autentyzm. Melancholia przeplata się tu z humorem, gorzkie refleksje łagodzi optymizm, niosący przesłanie, iż warto wierzyć w siebie i nie poddawać się losowi. Film został nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie, otrzymał również Nagrodę Publiczności na Warszawskim Festiwalu Filmowym.