Dalekie głosy, martwe natury

Davies opowiada o okrucieństwie swojego ojca, opierając się na opowieściach starszego rodzeństwa. Życie rodzinne w Dalekich głosach… jest jednocześnie uświęconym rytuałem i koszmarem, z którego nie można się obudzić. Jedynym, co pozwala przetrwać, jest miłość matki i śpiewane wspólnie piosenki. Przeszłość zamienia się w nim w Proustowski kolaż zapamiętanych dźwięków, zapachów i obrazów.