Blair Witch Project

Film zaczyna się dosyć przekornie. Z pojawiającej się planszy wyczytać można, że owo amatorskie nagranie odnalezione zostało w rok po tym, jak trójka bohaterów zaginęła w lesie podczas realizacji filmu dokumentalnego. Tematem obranym przez studentów była krążąca po okolicy Burkittsville legenda o wiedźmie z Blair. Nagranie rozpoczynają ostatnie przygotowania, kompletowanie sprzętu, ustalenie planu działania, nad czym pieczę sprawuje Heather. Wraz z Mike’em i Joshem pierwsze kroki kierują w stronę lokalnej społeczności, przeprowadzając krótkie, spontaniczne wywiady, które zarysowują tło całej historii. Rozmówcy nie grzeszą entuzjazmem, a w ich głosie daje się wyczuć lekkie zaniepokojenie. Zaciekawieni obrotem sytuacji bohaterowie udają się, by zrealizować część zdjęć, do lasu, w którym rzekomo straszyła, a może nawet straszy dalej, legendarna wiedźma. Początkowe wygłupy i dobry humor ustępują miejsca zdenerwowaniu i narastającej frustracji, gdy studenci zdają sobie sprawę, że nie mogą odnaleźć drogi do samochodu, a wokół nich zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Na dodatek Josh znika bez śladu.

„Blair Witch Project” urasta do miana prawdziwego kinowego fenomenu ostatnich lat. Jest to świetny przykład na to, że sukces komercyjny wcale nie musi się wiązać z artystyczną jakością. Paradoksalnie, czasem może być dokładnie na odwrót. Oglądając ten zrealizowany w dużej mierze zwykłą kamerą wideo amatorski horror, obiekcje co do jego filmowych walorów pojawiają się niemal natychmiast. Spektakularny triumf, jaki był udziałem paradokumentalnej opowieści o trójce studentów weryfikujących lokalną legendę, zasadza się na czymś innym. Oparty jest na oryginalnym pomyśle związanym z samą realizacją, ale przede wszystkim na niesztampowej kampanii promocyjnej, jednoznacznie sugerującej autentyczność oglądanego materiału. Koncept ten wypalił w stu procentach, w efekcie czego zrealizowana przez dwóch studentów ze szkoły filmowej na Florydzie – Daniela Myricka oraz Eduardo Sáncheza – za kilkadziesiąt tysięcy dolarów produkcja przyniosła wpływy prawie 250 milionów. Na fali popularności rok później Joe Berlinger nakręcił sequel „Księga cieni: Blair WItch 2”. Łatwo można było przewidzieć: już bez takiego powodzenia.