fot. SFP
Nie żyje Leszek Długosz
Leszek Długosz, poeta, aktor, pieśniarz, kompozytor i pianista, wieloletni członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich, zmarł 23 marca 2024 w Krakowie. Miał 82 lata.
Leszek Długosz urodził się w 1941 roku w Zaklikowie na Lubelszczyźnie. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (1964). Tuż po studiach związał się z Piwnicą pod Baranami, gdzie przez kilkanaście lat śpiewał swe autorskie piosenki (1965-1978). Studiował także na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1964-1966).
Po raz pierwszy pojawił się na ekranie – jako niewidomy dowódca organizacji podziemnej – w „Trzeciej części nocy” (1971) Andrzeja Żuławskiego, jednym z najciekawszych i najbardziej kontrowersyjnych debiutów w dziejach polskiego kina. Tę przejmującą opowieść okupacyjną, pozbawioną narodowej mitologii i politycznych podtekstów, reżyser oparł na scenariuszu napisanym wspólnie z ojcem Mirosławem Żuławskim, znanym pisarzem, publicystą i dyplomatą.
Długosz zagrał także w „Na srebrnym globie” (1976-1987) tego reżysera, utrzymanej w modernistycznej manierze ekranizacji – pochodzącej z początku wieku – „Trylogii księżycowej” Jerzego Żuławskiego, pierwszej rodzimej superprodukcji science fiction. Prace nad nią zostały przez władze brutalnie przerwane tuż przed zakończeniem zdjęć. Dziewięć lat później z ocalałych materiałów reżyser zmontował „kaleki" film, który jest dobitnym dowodem, że gdyby został ukończony w 1978 roku, byłby prekursorski w stosunku do podobnych obrazów amerykańskich.
Długosz ma na swym koncie także role w kilku filmach kinowych, m.in. w „Znakach zodiaku” (1978) Gerarda Zalewskiego i polsko-francuskiej „Podróży do Polski” (1994) Stephane Kurc i „Smoleńsku” (2016) Antoniego Krauzego oraz w serialach telewizyjnych, m.in. w „Trzeciej granicy” (1975) Wojciecha Solarza i Lecha Lorentowicza, „6 milionach sekund” (1983) Leszka Staronia.
Jest też autorem kilku scenariuszy, m.in. uroczego animowanego „Rudego kotka” (1975) Aliny Maliszewskiej, a jego piosenki rozbrzmiewają w wielu filmach , i to nie tylko dokumentach poświęconych Piwnicy pod Baranami, również w kinowych fabułach, m.in. w „Zazdrości i medycynie” (1973) Janusza Majewskiego, „Planecie singli 3” (2019) Sama Akiny i Michała Chacińskiego, a także „Kamperze” (2016) i „Córce trenera” (2018) Łukasza Grzegorzka.
Po raz pierwszy pojawił się na ekranie – jako niewidomy dowódca organizacji podziemnej – w „Trzeciej części nocy” (1971) Andrzeja Żuławskiego, jednym z najciekawszych i najbardziej kontrowersyjnych debiutów w dziejach polskiego kina. Tę przejmującą opowieść okupacyjną, pozbawioną narodowej mitologii i politycznych podtekstów, reżyser oparł na scenariuszu napisanym wspólnie z ojcem Mirosławem Żuławskim, znanym pisarzem, publicystą i dyplomatą.
Długosz zagrał także w „Na srebrnym globie” (1976-1987) tego reżysera, utrzymanej w modernistycznej manierze ekranizacji – pochodzącej z początku wieku – „Trylogii księżycowej” Jerzego Żuławskiego, pierwszej rodzimej superprodukcji science fiction. Prace nad nią zostały przez władze brutalnie przerwane tuż przed zakończeniem zdjęć. Dziewięć lat później z ocalałych materiałów reżyser zmontował „kaleki" film, który jest dobitnym dowodem, że gdyby został ukończony w 1978 roku, byłby prekursorski w stosunku do podobnych obrazów amerykańskich.
Długosz ma na swym koncie także role w kilku filmach kinowych, m.in. w „Znakach zodiaku” (1978) Gerarda Zalewskiego i polsko-francuskiej „Podróży do Polski” (1994) Stephane Kurc i „Smoleńsku” (2016) Antoniego Krauzego oraz w serialach telewizyjnych, m.in. w „Trzeciej granicy” (1975) Wojciecha Solarza i Lecha Lorentowicza, „6 milionach sekund” (1983) Leszka Staronia.
Jest też autorem kilku scenariuszy, m.in. uroczego animowanego „Rudego kotka” (1975) Aliny Maliszewskiej, a jego piosenki rozbrzmiewają w wielu filmach , i to nie tylko dokumentach poświęconych Piwnicy pod Baranami, również w kinowych fabułach, m.in. w „Zazdrości i medycynie” (1973) Janusza Majewskiego, „Planecie singli 3” (2019) Sama Akiny i Michała Chacińskiego, a także „Kamperze” (2016) i „Córce trenera” (2018) Łukasza Grzegorzka.
gw 25 marca 2024 15:05
Pozostałe
