Festiwal narodził się z inicjatywy kościelnej (podobnie jak młodsza o prawie trzy dekady impreza w Niepokalanowie), jako przedłużenie serii nabożeństw. Nazwano go Semana de Cine Religioso - Tydzień Filmu Religijnego. Początkowo nie było jasne, czy zamierza konkurować z powstałą o cztery lata wcześniej imprezą w San Sebastian. Nie miał jury i nie przyznawano na nim nagród. Jednak już po drugiej edycji dyrekcja festiwalu zorientowała się, że chcąc prezentować ambitne dzieła o profilu artystycznym, trzeba sprostać dużej rywalizacji i znacznie rozszerzyć program, pierwotnie zbyt hermetyczny. Filmy stricte religijne stawały się coraz rzadsze, ustępując miejsca obrazom o szerszym przesłaniu moralnym i filozoficznym. Przed upadkiem Franco w 1975 roku taka dewiza pozwalała przemycać przez cenzurę dzieła zakazane w normalnym rozpowszechnianiu.

Valladolid nie tylko nie ociąga się z zapraszaniem filmów już znanych z rozmaitych festiwali, ale z upodobaniem nagradza produkcje już wcześniej wyróżnione. Prestiżowość imprezy wydatnie podnosi frekwencję w kinach festiwalowych - nawet na filmach, które już uprzednio były wyświetlane w normalnym trybie. Faworyzowane są zwłaszcza filmy pozahollywoodzkie, szczególnie te, które są rzadko eksploatowane na hiszpańskiej prowincji. Specjalnym powodzeniem cieszą się festiwalowe projekcje w dzielnicy studenckiej.


Plakat 58. edycji MFF w Valladolid/ Fot. www.seminci.es

Złote i Srebrne Kłosy – nagrody festiwalu (które początkowo nazywały Don Bosco, ku czci świętego, założyciela zgromadzenia salezjanów) - są często wręczane w monumentalnym wnętrzu Teatro Calderón. Wysokość wszystkich nagród wynosi dorocznie 60 tys. euro.

Znamienne, że wydawnictwo festiwalu wyliczając promocyjnie słynnych filmowców, którzy ze swymi filmami wystąpili na Seminci, na pierwszym miejscu wymienia Andrzeja Wajdę – przed Ingmarem Bergmanem, Luisem Buñuelem, Federico Fellinim i Kenem Loachem. Szczególnych starań dokłada dyrekcja do organizowania przemyślanych i inteligentnych retrospekcji, z których wyróżnić się dały ostatnio (także swą kompletnością) przeglądy poświęcone Yasujirô Ozu, François Truffaut, Stanleyowi Donenowi i Kenji Mizoguchiemu.


Plakat filmu "Papusza" /Fot.www.seminci.es

26 października ub.r. zakończyła się 58. edycja festiwalu w Valladolid. Złotym Kłosem nagrodzono dramat Yôji Yamady "Rodzina tokijska" ("Tôkyô kazoku"). Natomiast aż trzy nagrody otrzymała "Papusza" Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze: Srebrne Kłosy za najlepszą reżyserię, za aktorstwo Zbigniewa Walerysia oraz Nagrodę Młodych.