Ireneusz Hartowicz – z Hollyłodzi do Hollywoodu

Ireneusz Hartowicz urodził się 10 stycznia 1951 roku w Warszawie. Jest absolwentem Wydziału Operatorskiego łódzkiej Szkoły Filmowej (1978). Jeszcze w trakcie studiów zadebiutował jako szwenkier  na planie „Romana i Magdy” (1978) Sylwestra Chęcińskiego, gdzie autorem zdjęć był Andrzej Ramlau, który wziął go – jako operatora kamery – także do pracy nad telewizyjną fabułą Henryka Bielskiego „Koty to dranie” (1978). Jako operator kamery Hartowicz pracował również podczas zdjęć do m.in. „Panien z Wilka” (1979) Andrzeja Wajdy, „Tanga ptaka” (1980) Andrzeja Jurgi, „Spotkania na Atlantyku” (1980) Jerzego Kawalerowicza, „Dziecinnych pytań” (1981) Janusza Zaorskiego. Jako samodzielny operator zadebiutował na planie „Pawła, syna Maćka Gąsienicy”, piątego odcinka serialu Konrada Nałęckiego „Ród Gąsieniców” (1979).

W 1981 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Ma na swym koncie zdjęcia do wielu filmów amerykańskich, m.in. do „Nianiek” (1994) Johna Paragona, „Milk & Money” (1996) Michaela Bergmana, „Mars” I1997) Johna Hessa, „My Engagement Party” (1998) Christophera Heisena, „Alibi” (2000) Kikuo Kawasakiego, „Odznak” (2003) Robby’ego Hensona, „Zabij swoich ukochanych” (2006) Björne Larsona, „Zdrady Formozy” (2009) Adama Kane’a. Został współautorem zdjęć – z Mauro Fiore – „Straconych dusz” (2000), debiutu reżyserskiego Janusza Kamińskiego, z którym blisko współpracował – jako drugi operator – na planie „Indiany Jonesa i Królestwa Kryształowej Czaszki” (2008) Stevena Spielberga.

Hartowicz robił zdjęcia również do amerykańskiego filmu Kasi Adamik „Szczekać na świat” (2002), a także współpracował z Agnieszką Holland na planie serialu „Treme” (2010). Polski operator często realizuje zdjęcia do filmów reżyserów rosyjskich, m.in. Nikołaja Lebiediewa i Mariusa Balchunasa.