Jacek Kasprzycki – między malarstwem, grafiką a muzyką

Z urodzenia jest poznaniakiem i w tym mieście – w telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych –  zrealizował większość swoich filmów, choć współpracował także z placówkami warszawskimi – Studiem Miniatur Filmowych i Studiem Filmowym im. Karola Irzykowskiego. Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu (1974) oraz Wyższego Zawodowego Studium Realizacji Filmów Animowanych przy Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1984). Zajmuje się malarstwem, grafiką, video-artem oraz filmem animowanym.

Tworzy kino autorskie, jest nie tylko reżyserem, ale i scenarzystą oraz autorem opracowania plastycznego większości swoich filmów. Szybko wypracował sobie własny, rozpoznawalny charakter filmowego pisma, pomimo że uprawia różnorodne techniki animacyjne (rysunkową, wycinankową, kombinowaną). Warto dodać, że najbliższym współpracownikiem Kasprzyckiego przy realizacji większości jego prac była nieżyjąca już Tamara Sorbian, scenarzystka i reżyserka filmów animowanych, prywatnie żona artysty.

Jacek Kasprzycki zadebiutował w 1983 roku dokumentem animowanym „Mój dom. Historia pewnej kamienicy w Poznaniu”, który przyniósł mu nagrodę w kategorii filmu krótkometrażowego na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” (1983), nagrodę za scenariusz na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1984) oraz Grand Prix na Festiwalu Filmów Społeczno-Politycznych w Łodzi (1984). „Mój dom” to fotograficzny zapis dziejów Polski od początku naszego stulecia do czasów współczesnych na przykładzie jednego z poznańskich budynków. Zmieniające się szyldy, afisze, wystroje elewacji są wyznacznikami kolejnych przemian w życiu miasta i narodu. Kolejne filmy – „Zwykła podróż” (1985) i „Wnętrze” (91986) – poświęcił Kasprzycki także przemijaniu.  Ten pierwszy film został uhonorowany w Krakowie Srebrnym Lajkonikiem (1986) oraz II Nagrodą na Festiwalu Filmów Animowanych „Animafilm” w Zamościu (1987).

W dorobku Kasprzyckiego znajduje się także kilka udanych teledysków do muzyki klasycznej („Rondo Russo”, 1990; „Dla Elizy”, 1992; „Światło księżyca”, 1993) oraz impresji inspirowanych wielką plastyką („Piet Mondrian”, 1995; „Pieter Bruegel st. Upadek Ikara”, 1997). Wyreżyserował również jeden z odcinków cyklu „14 bajek z królestwa Lailonii Leszka Kołakowskiego” („Wojna z rzeczami”, 1998) oraz „Złotą kaczkę” (2002), odcinek cyklu „Baśnie i bajki polskie”. Wspólnie z Tamarą Sorbian zrealizował przepiękną impresję muzyczną „Andante”, opartą na motywach  „Znaków zodiaku” Mikołajusa Konstantinasa Ciurlionisa.

Jacek Kasprzycki jest artystą renesansowo uzdolnionym, rozpiętym między malarstwem, grafiką i muzyką, które często inspirują jego dokonania filmowe.