Bogdan Sölle – magia kina

Z urodzenia warszawiak, wykształcenie zdobywał w Krakowie. Jest absolwentem Wydziału Malarstwa i Grafiki (pracownie prof. Emila Krchy i prof. Jerzego Nowosielskiego) oraz Studium Scenografii (pracownie prof. Andrzeja Stopki i prof. Józefa Szajny) krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1967).

Karierę filmową rozpoczynał w pionie scenograficznym „Lalki” (1968) Wojciecha Jerzego Hasa oraz serialowego bestselleru „Stawka większa niż życie” (1968) Janusza Morgensterna i Andrzeja Konica. Jako dekorator wnętrz i scenograf zadebiutował w telewizyjnym filmie Krzysztofa Wojciechowskiego „Skrzydła” (1972). Ma na swym koncie kilkadziesiąt filmów telewizyjnych, m.in. „Profesor na drodze” (1973) Zbigniewa Chmielewskiego, „Brzydkie kaczątko” (1973) Tomasza Zygadły, „W domu” (1975) Andrzeja Barańskiego, „Obok” (1979) Feliksa Falka, „Party przy świecach” (1980) Antoniego Krauzego, oraz kinowych, m.in. „Przepraszam, czy tu biją?” (1976) Marka Piwowskiego, „Aktorzy prowincjonalni” (1978) Agnieszki Holland, „Okno” (1981) Wojciecha Wójcika, „Niech cię odleci mara” (1982) Andrzeja Barańskiego, „Wierna rzeka” (1983) Tadeusza Chmielewskiego, „Komediantka" (1986) Jerzego Sztwiertni, „Skarga” (1991) Jerzego Wójcika, „Przypadek Pekosińskiego” (1993) Grzegorza Królikiewicza, „Syzyfowe prace” (2000) Pawła Komorowskiego, „Kariera Nikosia Dyzmy” (2002) Jacka Bromskiego.

Za scenografię do „Dziejów mistrza Twardowskiego” (1995) Krzysztofa Gradowskiego otrzymał nagrodę jury dziecięcego Marcinek na XIV Międzynarodowym Festiwalu Filmów dla Dzieci „Ale Kino!” w Poznaniu (1996).

Kolekcję swoich projektów scenograficznych Bogdan Sölle przekazał Muzeum Kinematografii. Swą filmową pracę opisał w wydanej przez łódzkie Muzeum książce „Zapiski scenografa” (2014). „Ta magia kina to jest coś niebywałego. Jako scenograf mogę wymyślać sobie jakieś projekty, a następnie je zbudować tak, by mogły udawać rzeczywistość filmową, a ludzie wierzyli, że są prawdziwe. Stwarzam rzeczywistość, której nie ma” – wyznał w jednym z wywiadów.