Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Obraz Anety Popiel-Machnickiej został uhonorowany prestiżową Złotą Pandą za Najlepszą Reżyserię na zakończenie Festiwalu Filmów Dokumentalnych Gold Panda w Chengdu. Od 28 listopada 2014 roku film można oglądać w polskich kinach.
Nie była to pierwsza nagroda dla filmu Anety Popiel-Machnickiej. Jego doskonała passa rozpoczęła się już na Slamdance Film Festival w Park City, podczas którego zdobył Blackmagic Design Cinematography Award za Najlepsze Zdjęcia. Od tego czasu można go było zobaczyć na 14 festiwalach filmowych na całym świecie, gdzie zbierał pochwalne recenzje.
"Czasem śnię, że latam" to poruszająca historia Weroniki, utalentowanej i bardzo ambitnej baletnicy. Kamera towarzyszy Weronice przez kilka lat od momentu ukończenia szkoły baletowej, kiedy stara się ona rozwijać swoją karierę. Nie zobaczymy tu jednak zwiewnej baletnicy lekko pląsającej po scenie, ale dziewczynę, która nieustannie zmaga się ze swoim ciałem, której ciągle towarzyszy ból.
Recenzenci zwracali uwagę, że w zdjęciach Michała Popiela-Machnickiego uderza zwłaszcza niezwykły sposób ujęcia baletowych tancerzy, dzięki któremu widać, ile wysiłku i ciężkiej pracy kosztuje ten zawód. Jest tu pot, napięte mięśnie i ciężar ciał, który w tańcu ma być przecież niewidoczny. Ale fizyczność to nie wszystko – gdzieś pomiędzy treningami, wizytami u specjalistów od przeróżnych części ciała i podróżami, ujawnia się kolejny aspekt życia Weroniki – porażająca wręcz samotność.
Dokument powstał w koprodukcji TVP2, PISF i firmy Pigment.
"Czasem śnię, że latam" to poruszająca historia Weroniki, utalentowanej i bardzo ambitnej baletnicy. Kamera towarzyszy Weronice przez kilka lat od momentu ukończenia szkoły baletowej, kiedy stara się ona rozwijać swoją karierę. Nie zobaczymy tu jednak zwiewnej baletnicy lekko pląsającej po scenie, ale dziewczynę, która nieustannie zmaga się ze swoim ciałem, której ciągle towarzyszy ból.
Recenzenci zwracali uwagę, że w zdjęciach Michała Popiela-Machnickiego uderza zwłaszcza niezwykły sposób ujęcia baletowych tancerzy, dzięki któremu widać, ile wysiłku i ciężkiej pracy kosztuje ten zawód. Jest tu pot, napięte mięśnie i ciężar ciał, który w tańcu ma być przecież niewidoczny. Ale fizyczność to nie wszystko – gdzieś pomiędzy treningami, wizytami u specjalistów od przeróżnych części ciała i podróżami, ujawnia się kolejny aspekt życia Weroniki – porażająca wręcz samotność.
Dokument powstał w koprodukcji TVP2, PISF i firmy Pigment.
AK
TVP
Ostatnia aktualizacja: 1.12.2014
fot. Michał Popiel - Machnicki
Polskie filmy nagrodzone w Hiszpanii
Zgłoś się na polsko-niemiecki co-development
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024