Euro Experience

Jak już wspominałem we wcześniejszym wpisie, wraz z indyjską ekipą filmową jeżdżę od miasta do miasta dokumentując Mistrzostwa Europy. Będąc blisko widzę, że to prawdziwa kopalnia filmowych tematów.

Piłkarski mecz to piękne widowisko zawierające w sobie całe spektrum emocji: gniew, złość, żal, radość, miłość, rozpacz itp. Przeciwnicy futbolu dostrzegą w nim żródło antagonizmów, miłośnicy zdolność do łączenia ludzi różnych narodów i kultur. Pomijając rozdmuchane do rangi wydarzeń incydenty z meczu Polska-Rosja (ze zdecydowanie większym przejawem przemocy i bandytyzmu mieliśmy do czynienia podczas ubiegłorocznego Święta Niepodległości, gdy na ulicach płonęły wozy transmisyjne, a pseudokibice zdemolowali Plac Konstytucji) trwające właśnie Euro jest dowodem tego drugiego.

Irlandzcy kibice w Poznaniu, fot. Rafał Pawłowski

Ostatnie kilka dni spędziłem w Poznaniu przyglądając się ponad dwudziestu tysiącom fanów Irlandii. Część z nich przyleciała do Polski samolotami, ale wielu przemierzyło Europę wymalowanymi w irlandzkie barwy camperami, które licznie zapełniły poznańskie campingi. Reprezentacja Irlandii na Euro nie zdobyła nawet punktu, przegrywając wszystkie grupowe mecze. To jednak nie osłabiło ich entuzjazmu, bowiem przyjechali do Polski przede wszystkim dobrze się bawić. Śpiewać, tańczyć, pić do rana, jednocześnie cały czas trzymając się zasady „non violence”. Poznań pokochał Irlandczyków. Władze stolicy Wielkopolski szukają w tej chwili partnerskiego miasta na Zielonej Wyspie, myślą też o organizacji towarzyskiego meczu obu reprezentacji. Irlandczycy zaś pokochali Poznań i w rozmowach z naszą ekipą podkreślali, że z pewnością wrócą tu po Euro. To zetknięcie dwóch kultur to wspaniały zaczyn na filmową opowieść i to nie jedną. Ciekawe wydają się zarówno historie Irlandczyków odkrywających Polskę, jak i Polaków, którzy zmieniają się pod wpływem zetknięcia z nimi. Jest tu miejsce i na dokument, i na romans, i na komedię z piłką nożną w tle.

Polskie kibicowanie również ma nie jedną pozytywną twarz. Mnie osobiście urzekła ekipa Eurobusa – grupa 11 przyjaciół-kibiców podróżujących między miastami gospodarzami. W ciągu 12 dni przemierzyli 2300 kilometrów odwiedzając Warszawę, Gdańsk, Lwów, Kraków, Kielce, Wrocław i Poznań. O ich przygodach poczytać można na facebookowym profilu Eurobus2012. To równie filmowa historia jak słynna wyprawa Kena Keseya i amerykańskich Prankstersów przedstawiona w prezentowanym na tegorocznym Planete + Doc obrazie "Wielki odlot".

Filmowy charakter ma również moja wyprawa z Hindusami. Będąc częścią polsko-hinduskiej ekipy przyglądam się, jak odkrywają Polskę, poznają miasta, próbują polskich potraw i wódki, przeżywają różne przygody i próbują nakręcić swój dokument. Jego roboczy tytuł to „The Euro Experience”. Fraza ta pięknie oddaje atmosferę tego, co się dzieje we wszystkich miastach i głowach osób, które dały się porwać atmosferze piłkarskiego święta. Wierzę, że po 1 lipca będziemy innym, bogatszym wewnętrznie społeczeństwem. Ta przemiana to także piękny temat na film.