Georg Wilhelm Pabst

Dorastał w Wiedniu, gdzie zamierzał kształcić się na oficera, w czym jednak przeszkodziła mu wada wzroku. Zdecydował się zatem pójść w ślady starszej siostry i podjął studia w wiedeńskim konserwatorium. W kolejnych latach podejmował współpracę z wieloma teatrami, m.in. w Salzburgu, Dortmundzie i Wiedniu, a w 1911 roku odbył wyprawę do Nowego Jorku, gdzie na jakiś czas związał się jako reżyser z Deutsche Volkstheater. W momencie wybuchu pierwszej wojny światowej przebywał akurat we Francji i został na cztery lata internowany w obozie pod Brestem. Po wojnie zamieszkał w Berlinie i wrócił do pracy w teatrze. Na początku lat 20. podjął współpracę z wytwórnią Froelich-Film GmbH, w której zrealizował swój debiutancki "Skarb" (1922). Jego filmowa kariera rozkwitła w połowie lat 20. Społeczne zacięcie, zmysł wnikliwej psychologicznej obserwacji oraz estetyczna innowacyjność sprawiły, że Pabst stał się prawdziwym pionierem społecznego i psychologicznego realizmu w kinie niemieckim, realizując takie produkcje z nurtu Neue Sachlichkeit (Nowej Rzeczowości) jak "Zatracona ulica (1925) z Gretą Garbo i Astą Nielsen, "Puszka Pandory" (1928) i "Dziennik upadłej dziewczyny" (1929) z Louise Brooks. Jego filmy ukazywały w aurze drapieżnej erotyki, nędzy i przestępczości skutki gospodarczego kryzysu w międzywojennych Niemczech. Reżyser był niezwykle wrażliwym obserwatorem i portrecistą kobiecej psychiki; odważnie analizował najbardziej palące obyczajowe i społeczne problemy swojego czasu. Czuły na nastroje epoki, w 1926 roku nakręcił nowatorskie formalnie "Tajemnice duszy" (1926) z Lili Damitą, inspirowane teoriami Freuda. W epoce filmu dźwiękowego także poświęcił się tematyce społecznej m.in. w antywojennych "Najeźdźcach" (1929), głośnej adaptacji Brechtowskiej "Opery za trzy grosze" (1931) i dramacie robotniczym "Braterstwo ludów" (1931). Choć w 1933 roku opuścił ojczyznę, to wojnę spędził w Niemczech, kręcąc filmy kostiumowe. Po wojnie, w ramach osobistego rozliczenia z niedawną przeszłością, zrealizował m.in. "Proces" (1948) o antysemityzmie i "Zdarzyło się to 20 lipca" (1955) o Adolfie Hitlerze.