Blake Edwards

Pochodził z rodziny o filmowych inklinacjach: jego dziadek J. Gordon Edwards był reżyserem w epoce kina niemego, a ojczym Jack McEdwards był agentem teatralnym i producentem w Los Angeles. W czasie drugiej wojny światowej pracował jako aktor występując m.in. u Henry'ego Hathawaya ("The Gentleman from West Point", 1942) i Otto Premingera ("In the Meantime, Darling", 1944). Przez kilkanaście miesięcy służył też w Straży Wybrzeża Stanów Zjednoczonych, ale z powodu ciężkich obrażeń w połowie lat 50. zaczął pracować w stacji NBC, tworząc wspólnie z Richardem Quine'em popularną serię "The Mickey Rooney Show". Jako reżyser filmowy zadebiutował w pełnym metrażu niskobudżetową komedią wojenną "Operacja Halka" (1959) z Tonym Curtisem i Carym Grantem. Prawdziwe uznanie zdobył za sprawą zrealizowanego dwa lata później słodko-gorzkiego "Śniadania u Tiffany'ego" (1961) na podstawie prozy Trumana Capote'a z Audrey Hepburn w roli głównej. Od 1963 roku Edwards zaczął realizować serię filmów o Różowej Panterze z Peterem Sellersem w roli niezdarnego inspektora policji Jacques'a Closeau. Cykl filmów poświęconych jego przygodom był kontynuowany aż do połowy lat 80. W kolejnych latach rzesze fanów przyniosły mu także takie komedie jak "Wielki wyścig" (1965), "Co robiłeś na wojnie, tatku" (1966) i "Przyjęcie" (1968) oraz western "Zawadiaki" (1971). W 2004 roku Blake Edwards otrzymał honorowego Oscara za całokształt osiągnięć.