Isao Takahata

Reżyser, scenarzysta i producent japoński, specjalizujący się w filmach animowanych (anime). Urodził się 29 października 1935 roku w Ise. Absolwent Uniwersytetu Tokijskiego. Po jego ukończeniu związał się ze studiem animacji Toei Doga (1959), gdzie poznał Hayao Miyazakiego, z którym nawiązał bliską współpracę. Obaj pracowali wtedy jako animatorzy. Jako reżyser Takahata zadebiutował w 1968 roku filmem „Słoneczny książę: Wielka przygoda Horusa” („Taiyo no oji: Horusu no daiboken”). Później poświęcił się twórczości serialowej, współreżyserując m.in.: „Heidi” („Arupusu no shôjo Haiji”, 1974) – z Atsuji Haykawą i Masao Kurodą oraz „Anię z Zielonego Wzgórza” („Akage no An”, 1979) – z Kenihi Babą, Shigeo Koshim, Kôzô Kusubą i Kazuyoshim Tokotą. Został także producentem głośnych anime Miyazakiego: „Nausicaä z Doliny Wiatru” („Kaze no tani Naushika”, 1984) i „Laputa – podniebny zamek” („Tenkû no shiro Rapyuta”, 1986).

W 1985 roku Takahata, Miyazaki oraz producent Toshio Syzuki założyli studio Ghibli. Jego nazwa nawiązuje do określenia wiatru wiejącego nad Morzem Śródziemnym, symbolizując powiew świeżości, jaki Ghibli miało wnieść w mocno skostniały świat anime. I tak się istotnie stało, głównie za sprawą nowych filmów Miyazakiego i Takahaty. Spośród anime wyreżyserowanych przez Takahatę na szczególne wyróżnienie zasługują „Grobowiec świetlików” („Hotaru no haka”, 1988), przejmująca opowieść o czternastoletnim chłopcu i jego młodszej siostrze, którzy stracili matkę pod koniec II wojny światowej podczas bombardowania Kobe, „Powrót do marzeń” („Omohide poro poro”), subtelna historia dziewczyny, która w czasie urlopu na wsi oddaje się wspomnieniom sielskiego dzieciństwa, „Szopy w natarciu” („Heisei tanuki gassen pompoko”), czyli niewiarygodne przygody tytułowych zwierzaków w walce z tymi wszystkimi, którzy chcą zniszczyć środowisko naturalne, a także kino wręcz obyczajowe – „Rodzina Yamadów” („Hôhokekyo tonari no Tamada-kun”), notujące radości i smutki tytułowych bohaterów.