W upale i kurzu

Rok 1923, Fathupur Sikri. Olivia przybywa do Indii ze swym świeżo poślubionym mężem. Douglas Rivers jest urzędnikiem brytyjskiej administracji. Kobieta pragnie czułego i namiętnego uczucia, do którego jej chłodny i flegmatyczny małżonek w ogóle nie jest zdolny. Z czasem Olivia coraz bardziej fascynuje się egzotyczną kulturą Indii, poznaje interesującego hinduskiego księcia, z którym wiąże się uczuciowo. Wywołuje ogromny skandal obyczajowy, tym bardziej że Angielka porzuca męża, by gdzieś z dala od ludzi zamieszkać razem ze swą nową, prawdziwą miłością – w związku, który nigdy w lokalnej rzeczywistości nie może zostać zalegalizowany. Zdesperowana kobieta łamie wszelakie bariery kulturowe, by tylko być z mężczyzną, którego kocha. Lata siedemdziesiąte ubiegłego wieku. Anne przybywa do Indii, by bliżej poznać historię Olivii, swej ciotecznej babki. I podobnie jak ona odkrywa w sobie ogromną fascynację tamtejszą kulturą. Z biegiem czasu odkrywa, że z Olivią łączy ją jeszcze coś więcej...

„Upał i kurz” jest ekranizacją, uhonorowanej nagrodą Bookera w 1975 roku, książki Ruth Prawer Jhabvali, która zawiera wiele wątków autobiograficznych. Pisarka w czasie wojny trafiła do Anglii, gdzie poślubiła hinduskiego architekta, decydując się na ciągłe życie w drodze między Europą a Indiami (od lat 80. ubiegłego wieku mieszka w Stanach Zjednoczonych). Pisze wyłącznie w języku angielskim. Jhabvali blisko współpracuje z James Ivorym oraz Ismailem Merchantem, jego producentem. Jest autorką wielu scenariuszy ich filmów, często będących adaptacjami literatury angielskiej, m.in.: „Okruchy dnia” (1993), „Pokój z widokiem” (1985), „Powrót do Howards End” (1992) – te dwa ostatnie przyniosły jej Oscary. Scenariusz „Upału i kurzu” uhonorowano nagrodą BAFTA. Jhabvali jest niemiecką Żydówką, Ivory – Amerykaninem, razem stworzyli fantastyczny tandem twórczy, których filmy są bardziej angielskie od angielskich, zwłaszcza te rozgrywające się w Indiach, zwanej kiedyś perłą Korony Brytyjskiej.