Obywatel Milk

Harvey Milk przeszedł do historii jako pierwszy amerykański gej, który – otwarcie przyznając się do swej orientacji seksualnej – został wybrany do rady miejskiej San Francisco, gdzie prowadził działalność na rzecz swego środowiska. W przeddzień swych 40 urodzin Harvey Milk spotyka Scotta Smitha, wraz z którym przenosi się do San Francisco, znanego ze swej tolerancji dla mniejszości seksualnych. Tam Milk rezygnuje ze swej kariery biznesowej, by zająć się działalnością polityczną. Początkowo Smith pomaga Milkowi jako szef jego kampanii, ale niepodzielając jego politycznych ambicji odchodzi. Tymczasem Harvey startuje w każdych wyborach, ostatecznie osiąga sukces za czwartym razem. W radzie miasta początkowo prowadzi walkę z Danem Whitem, reprezentantem środowisk konserwatywnych, ale z czasem zaprzyjaźnia się z nim. Jednak przyjaźń nie wytrzymuje próby, gdy w grę wchodzą głosowania nad prawami gejów. W listopadzie 1978 roku Milk prowadzi zwycięską kampanię na rzecz uchylenia zakazu pracy gejów i lesbijek w szkołach publicznych. Radny White nie potrafi pogodzić się z porażką. Zabija burmistrza San Francisco George’a Moscone i Harveya Milka.

Zrealizowany przez Gusa Van Santa, przyznającego się do homoseksualizmu, „Obywatel Milk” uważany jest za kamień milowy w rozwoju tego nurtu amerykańskiego kina niezależnego, który koncentruje się na problemach mniejszości seksualnych. Bez epatowania seksualizmem, co wydaje się grzechem pierworodnym większości filmów z nurtu, Van Sant przedstawia działalność Harveya Milka nie tyle jako zabieganie o prawa gejów i lesbijek, ile jako rozszerzanie granic amerykańskiej demokracji. W ten sposób udaje się uniknąć propagandowej wymowy dzieła, kładąc nacisk na uniwersalny charakter fabuły. „Obywatel Milk” zyskuje na wyrazistości dzięki popisowej kreacji Seana Penna, wyróżnionej Oscarem. Ogółem dzieło Gusa Van Santa, uzyskało osiem nominacji do Oscara, w tym za film roku i reżyserię. Statuetkę otrzymał także autor scenariusza Dustina Lance Black.