Gnoje

Czwórka trzydziestolatków – Gąsior, Mały, Wasyl i Kostek – upijają się w warszawskiej kawiarni, by wyruszyć później samochodem do wspólnego przyjaciela Cześka, który zamieszkał w górskim pustkowiu. Podczas podróży spotyka ich pasmo nieoczekiwanych wydarzeń, które są w jakimś stopniu rezultatem działań Kostka – nie zrealizowanego pisarza lubującego się w wymyślaniu fabuł. Wieczorem, przy zepsutym samochodzie, Kostek atakuje żołnierza. Myśląc, że go zamordowali, uciekają wojskowym gazikiem, przypominając sobie swoje losy w latach osiemdziesiątych. Nie zastawszy Cześka ruszają w góry. W górskim schronisku osaczają ich policjanci. Mały i Gąsior wyrwawszy się z pułapki ukrywają się w opuszczonej cerkwi. Wkrótce podążają za nimi Wasyl i Kostek, ponieważ okazało się, że policjanci poszukiwali kogoś innego. Załamuje się spróchniały strop cerkwi i Gąsior ginie na miejscu. Zjawia się Czesiek, lecz Kostek terroryzuje wszystkim pistoletem. W szamotaninie pada strzał, od którego ginie Kostek. Pozostała trójka rozstaje się, bojąc się odpowiedzialności za śmierć przyjaciół.