Adoracja

Nauczycielka francuskiego w liceum daje swojej klasie zadanie domowe bazujące na prawdziwej historii. Opowiada ona o terroryście, który podłożył bombę w bagażu swojej ciężarnej dziewczyny, mającej za chwilę udać się w podróż samolotem. Zadanie ma silny wpływ na jednego z uczniów, który w trakcie pracy wyobraża sobie, że opowieść dotyczy jego własnej rodziny. Chłopak odczytuje swoją wersję klasie, a następnie umieszcza ją w Internecie. Przy pomocy zmyślonej osobowości coraz bardziej zagłębia się w przeszłość, odkrywając nowe sekrety i wywołując coraz żywszą reakcję odbiorców. Film zbudowany jest z elementów charakterystycznych dla twórczości Egoyana: różnic między pozorem a rzeczywistością, subiektywnej natury prawdy, wielości planów czasowych i punktów widzenia. "Adoracja" zachowuje tym samym wszystkie wyznaczniki stylu kanadyjskiego twórcy. Jest równocześnie pewnym powrotem do stylistyki, od której reżyser odszedł na rzecz innych projektów - przywodzi skojarzenia z "Klubem Exoticą" i "Słodkim jutrem", dwoma obrazami autora, które uczyniły go rozpoznawalnym. Film przynosi również powrót do problematyki Kanady i jej multikulturowej społeczności, której Egoyan, z pochodzenia Armeńczyk, jest również przedstawicielem.