Dotknięcie ręki

Student muzykologii Stefan Bugajski, wiedziony wewnętrznym imperatywem, odwiedza w Danii wybitnego kompozytor, który na skutek przeżyć wojennych przez ponad czterdzieści lat niczego nie stworzył. Żyje w odosobnieniu nienawidząc świata, także żony i samego siebie, chory i szukający zapomnienia w alkoholu. Dotknięcie rąk młodego człowieka, obdarzonego zdolnościami psychoterapeutycznymi, a także jego niezłomna wiara w sens tworzenia muzyki wskrzeszają w starym geniuszu artystę i powodują, że (zainspirowany romansem z młodą asystentką Annette) powraca do życia i sztuki, pisząc wspaniałe oratorium.
Twórcy filmu podjęli odwieczny Faustowski wątek opowieści o starym artyście, który ostatni przypływ sił twórczych zawdzięcza kontaktowi z młodością. Jednocześnie w kanwę opowieści zostały wpisane najistotniejsze problemy ludzkiej egzystencji, dylematy: wolność a odpowiedzialność, konflikt między życiem a sztuką, pytania o sens sztuki, o to, czy potrafi ona zmienić oblicze świata.