Przełomy Missouri

Po nieudanym napadzie na pociąg szef bandy koniokradów i złodziei bydła Tom Logan postanawia skupić się na zemście na latyfundyście Davidzie Braxtonie, który powiesił jednego z jego ludzi bez sądu. Logan kupuje małe ranczo koło posiadłości Braxtona i próbuje udawać hodowcę koni, podkradając rumaki sąsiadowi. Poirytowany Braxton nie powiadamia wprawdzie szeryfa, ale wzywa na pomoc płatnego mordercę, „regulatora” Claytona. Osobnik ten – postać niezwykle barwna, ale i rozmiłowania w swoim fachu – zaczyna tropić ludzi Logana, po kolei ich eliminując. Tymczasem sam Logan dokonuje zemsty na latyfundyście szybciej niż się spodziewał – uwiedziony przez jego ukochaną córką. Teraz trzeba tylko rozprawić się z Claytonem.

„Przełomy Missouri” uważane są za ostatni antywestern – nurt kina amerykańskiego, który na przełomie lat 60. i 70. najpierw gatunek ożywił, polemizując z założycielskimi mitami Ameryki, a następnie doprowadził do jego końca. Arthur Penn, mający znaczący udział w budowaniu prestiżu antywesternu („Mały wielki człowiek”), powraca do tradycyjnych wątków gatunku – starcia drobnych farmerów z wielkimi właścicielami ziemskimi, kwestii lojalności i męskiej przyjaźni, romantyki wielkich przestrzeni i „obowiązkowych” motywów jak napad na pociąg, by ostatecznie postawić na stracie dwóch aktorskich osobowości – Marlona Brando, którego gwiazda rozbłysła na nowo po „Ojcu chrzestnym”, i Jacka Nicholsona, ikony lat 70. Mimo tych wyjątkowych walorów „Przełomy Missouri” miały fatalną prasę – do dziś uchodzą za najsłabszy film w dorobku Penna, jak i za straconą szansę w historii swego gatunku.