W cieniu podejrzenia

Do Santa Rosa, miasteczka w Północnej Karolinie, przyjeżdża do rodziny Charlie Oakley. Wszyscy witają go z nieukrywaną radością i traktują niezwykle przyjaźnie. Tylko ulubiona siostrzenica Charlie, która po wuju odziedziczyła nawet imię, ma pewne obiekcje, podejrzewając, że mężczyzna jest poszukiwanym przez policję groźnym przestępcą, seryjnym mordercą samotnych, owdowiałych kobiet. Podobnie sądzi para detektywów, która pojawiła się w miasteczku w ślad za Oakleyem. Podejrzanego mężczyznę zdają się demaskować drobne, mało istotne zachowania, jak choćby to, gdy podczas uroczystej kolacji rozlewa wino, słysząc pierwsze dźwięki słynnego walca z operetki Franza Lehara „Wesoła wdówka”. Śledztwo jednak – z powodu braku dowodów – zostaje umorzone. Mimo to Charlie postanawia opuścić miasteczko. Na stacji kolejowej wciąga siostrzenicę – która zbyt dużo o nim wie – do wagonu, by później wypchnąć ją z pędzącego pociągu. W czasie szamotaniny ze swą prześladowczynią sam wypada i ginie na miejscu.

„Jedyny na świecie filmowiec, który wie dokładnie, czego chce – i potrafi to osiągnąć" – napisał o nim François Truffaut, autor znakomitego wywiadu rzeki „Kino według Hitchcocka". Receptę na zapełnienie kinowych foteli miał prostą: „Trzeba zacząć od trzęsienia ziemi, a później napięcie musi rosnąć". Był mistrzem suspensu, czyli wyrafinowanego stopniowania napięcia. Często pokazuje widzom to, czego bohaterowie jego filmu jeszcze nie wiedzą, a następnie buduje napięcie wokół wydarzeń prowadzących ich do odkrycia, co się wydarzyło i jakie były tego przyczyny. I tak jest także w jego szóstym amerykańskim filmie – „W kręgu podejrzenia”, który uważał za swój ulubiony. Scenariusz został oparty na prawdziwej historii Earle Leonarda Nelsona, mordercy samotnych kobiet, dokonującego zbrodni w latach dwudziestych ubiegłego wieku. Hitchcock lubił pokazywać się w krótkich ujęciach w swych filmach, podkreślając tym ich umowny charakter. Tu w pociągu do Santa Rosa gra w karty, oczywiście wyciąga asa.