Wspomnienie o Januszu Morgensternie
Dwa lata temu zmarł Janusz Morgenstern (dla przyjaciół Kuba) - reżyser wybitnych filmów fabularnych i niezapomnianych seriali telewizyjnych, producent, wspaniała postać polskiego kina.
Dziś w łódzkim Muzeum Kinematografii odbędzie się prezentacja boksu z filmami Janusza Morgensterna, wydanego przez Telewizję Kino Polska oraz spotkanie z gośćmi, wśród których będzie m.in. Krystyna Cierniak-Morgenstern. Kino Kinematograf wyświetlać będzie jego filmy fabularne. W programie: „Jowita” (1967), „Do widzenia, do jutra...” (1960), „Trzeba zabić tę miłość” (1972).
Janusz Morgenstern na festiwalu w Gdyni 2005 rok. Fot. Tadeusz Komorowski/Muzeum Kinematografii
Janusz Morgenstern urodził się na wschodnich kresach Polski w 1922 roku. Okres II wojny światowej wspominał niechętnie, jako koszmar. W 1954 roku ukończył reżyserię w szkole filmowej w Łodzi. Karierę w kinie zaczynał w latach 50. jako asystent reżysera i drugi reżyser. Pracował na planach kilku sztandarowych dzieł szkoły polskiej, między innymi z Andrzejem Wajdą przy realizacji „Kanału”, „Popiołu i diamentu” (w którym stworzył znaną scenę z płonącymi kieliszkami) i „Lotnej”. Debiutował filmem „Do widzenia, do jutra...” (1960) – oryginalnym, autorskim. W latach 60. – bardzo intensywnym twórczo okresie – kręcił film za filmem: „Jutro premiera” (1961), „Dwa żebra Adama” (1963), „Życie raz jeszcze” (1964), „Potem nastąpi cisza” (1965), „Jowita” (1967). Później zrealizował jeszcze tylko kilka obrazów kinowych: „Trzeba zabić tę miłość” (1972), „Mniejsze niebo” (1980), „Biały smok” (współreżyseria: Jerzy Domaradzki, 1987), „Mniejsze zło” (2009).
W połowie lat 60. Janusz Morgenstern rozpoczął współpracę z raczkującą wówczas telewizją. Reżyserował spektakle dla Teatru Sensacji Kobra i filmy fabularne, średnio- i pełnometrażowe. Zrealizował także cztery seriale: „Stawka większa niż życie” (1967-68, reżyserowany wspólnie z Andrzejem Konicem), „Kolumbowie” (1970), „S.O.S.” (1974), „Polskie drogi” (1977). Ich premiery telewizyjne były wielkimi wydarzeniami kulturalnymi i społecznymi.
Po okresie największych sukcesów telewizyjnych podjął nowe wyzwanie: został producentem. Od 1978 roku kierował Studiem Filmowym Perspektywa, w którym powstały dziesiątki wielkich polskich obrazów, filmy w reżyserii Piotra Szulkina, Tadeusza Konwickiego, Andrzeja Wajdy, Agnieszki Holland, Feliksa Falka, Andrzeja Barańskiego, Jerzego Stuhra, Jerzego Domaradzkiego, Witolda Leszczyńskiego, Stanisława Barei.
Zmarł 6 września 2011 roku w Warszawie.
Janusz Morgenstern na festiwalu w Gdyni 2005 rok. Fot. Tadeusz Komorowski/Muzeum Kinematografii
Janusz Morgenstern urodził się na wschodnich kresach Polski w 1922 roku. Okres II wojny światowej wspominał niechętnie, jako koszmar. W 1954 roku ukończył reżyserię w szkole filmowej w Łodzi. Karierę w kinie zaczynał w latach 50. jako asystent reżysera i drugi reżyser. Pracował na planach kilku sztandarowych dzieł szkoły polskiej, między innymi z Andrzejem Wajdą przy realizacji „Kanału”, „Popiołu i diamentu” (w którym stworzył znaną scenę z płonącymi kieliszkami) i „Lotnej”. Debiutował filmem „Do widzenia, do jutra...” (1960) – oryginalnym, autorskim. W latach 60. – bardzo intensywnym twórczo okresie – kręcił film za filmem: „Jutro premiera” (1961), „Dwa żebra Adama” (1963), „Życie raz jeszcze” (1964), „Potem nastąpi cisza” (1965), „Jowita” (1967). Później zrealizował jeszcze tylko kilka obrazów kinowych: „Trzeba zabić tę miłość” (1972), „Mniejsze niebo” (1980), „Biały smok” (współreżyseria: Jerzy Domaradzki, 1987), „Mniejsze zło” (2009).
W połowie lat 60. Janusz Morgenstern rozpoczął współpracę z raczkującą wówczas telewizją. Reżyserował spektakle dla Teatru Sensacji Kobra i filmy fabularne, średnio- i pełnometrażowe. Zrealizował także cztery seriale: „Stawka większa niż życie” (1967-68, reżyserowany wspólnie z Andrzejem Konicem), „Kolumbowie” (1970), „S.O.S.” (1974), „Polskie drogi” (1977). Ich premiery telewizyjne były wielkimi wydarzeniami kulturalnymi i społecznymi.
Po okresie największych sukcesów telewizyjnych podjął nowe wyzwanie: został producentem. Od 1978 roku kierował Studiem Filmowym Perspektywa, w którym powstały dziesiątki wielkich polskich obrazów, filmy w reżyserii Piotra Szulkina, Tadeusza Konwickiego, Andrzeja Wajdy, Agnieszki Holland, Feliksa Falka, Andrzeja Barańskiego, Jerzego Stuhra, Jerzego Domaradzkiego, Witolda Leszczyńskiego, Stanisława Barei.
Zmarł 6 września 2011 roku w Warszawie.
Anna Michalska / Portalfilmowy.pl 6 września 2013 15:46
Pozostałe
