Najważniejszą jednostką organizacyjną w kinematografii jest Polski Instytut Sztuki Filmowej, powołany do życia Ustawą o kinematografii z 30 czerwca 2005 r. (Ustawa o kinematografii z 30 czerwca 2005 roku, Dz.U. nr 132/2005), a najważniejszym aktem prawnym - ta właśnie ustawa. Dokument ten - długo oczekiwany przez środowisko polskich filmowców - m.in. wskazuje obligatoryjne, nowe źródła finansowania produkcji filmowej (fabularnej, dokumentalnej, animowanej) oraz prac związanych z developmentem projektów filmowych i programów operacyjnych. Ustawa ustala też główne zasady funkcjonowania rynku filmowego i definiuje podstawowe pojęcia branżowe - producent, koproducent, produkcja filmów, usługi filmowe, itp. Bardzo istotne dla przedsiębiorcy zagranicznego informacje zawierają artykuły 22 i 23, dotyczące warunków uzyskania dofinansowania na projekt związany z filmem. W szczególności art. 22 ustęp 1 stanowi, że: "Z wnioskiem o dofinansowanie przedsięwzięcia z zakresu przygotowania projektów filmowych, produkcji filmów, dystrybucji filmów i rozpowszechniania filmów, promocji polskiej twórczości filmowej i upowszechniania kultury filmowej, zwanego dalej "dofinansowaniem przedsięwzięcia" może wystąpić każdy podmiot prowadzący działalność w zakresie kinematografii, zarówno polski, jak i z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub z państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, bez względu na formę organizacyjno-prawną oraz strukturę własności z zastrzeżeniem ustępu 2.".


Czytanie Ustawy o kinematografii, Sejm, 2005 rok, fot. P. Terlikowski, SFP

Kolejny, 23 artykuł Ustawy o kinematografii mówi o formie dofinansowania przedsięwzięcia (dotacja, pożyczka lub poręczenie) oraz maksymalnym procencie dofinansowania w kontekście całości budżetu tego projektu (generalna zasada: do 50% budżetu, choć są wyjątki, np debiuty). Art. 22 zamyka ustęp 3, który wskazuje jakimi kryteriami ocenia się wniosek o dofinansowanie danego przedsięwzięcia filmowego. Są to walory artystyczne i poznawcze, znaczenie dla kultury i tradycji polskiej, wzbogacenie europejskiej różnorodności kulturalnej, przewidywane skutki planowanego przedsięwzięcia oraz warunki ekonomiczno-finansowe projektu. Całość ocenia grupa ekspertów powołana przez PISF.

Przedsiębiorcy zainteresowani produkcją filmową w Polsce powinni bezwzględnie zapoznać się z całością Ustawy o kinematografii oraz z treścią rozporządzeń wykonawczych do niej. Najważniejsze z nich, ratyfikowane przez Komisję Europejską, to Rozporządzenie Ministra Kultury z 27.10.2005 r. (Rozporządzenie Ministra Kultury z 27 października 2005 roku, Dz.U. z 31.10.2005, zmiany w Dz.U. nr 50 z 2006, Dz.U. nr 78 z 2006) w sprawie udzielania przez Polski Instytut Sztuki Filmowej dofinansowania przedsięwzięć z zakresu kinematografii, oraz Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 24.11.2005 r. (Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 24 listopada 2005 roku, Dz.U. nr 242/2005) w sprawie trybu i sposobu kontroli podmiotów w zakresie wykorzystania udzielonych dofinansowań.