Agnieszka Smoczyńska jest reżyserką, warszawianką z wyboru. Jan Młynarski, perkusista, multiinstrumentalista, członek i współtwórca różnych zespołów, na czele z Warszawskim Combo Tanecznym i Jazz Bandem Młynarski-Masecki - warszawiakiem jest z urodzenia. Oboje w swojej twórczości zajęli się rozrywkową Warszawą, której już nie ma. Ona – w filmie "Córki Dancingu" nawiązała do muzyki, klimatu, prawdziwych wnętrz błyszczących neonami i cekinami warszawskich dancingów z szaroburych lat 80. On – na płycie Noc w wielkim mieście odkrywa na nowo przedwojenne piosenki z repertuaru Adama Astona i braci Gold; wcześniej poszukiwał warszawskiego brzmienia z wielkim powodzeniem śpiewając przeboje Henryka Warsa, Jerzego Petersburskiego i innych.

„Inspirujący był dla nas fakt – mówi Młynarski - że polski show-biznes przez 20 międzywojennych lat dokonał takiego skoku, że w zapóźnionej kulturowo i cywilizacyjnie Polsce powstawała muzyka na światowym poziomie. To było wspaniałe pokolenie.”  Także świat dancingów z głębokiego PRL-u zdaje się bliski dzisiejszym odbiorcom, nie tylko w Polsce. Agnieszka Smoczyńska opowiada, że gdy przed amerykańską premierą rozmawiała z producentami „byli przekonani, że kontekst <Córek Dancingu> będzie sporą przeszkodą dla zagranicznego odbiorcy. Że film się nie spodoba, nie będzie zrozumiały. Okazało się, że dancingi, lata 80. i PRL zyskały w oczach amerykańskich widzów dodatkową wartość”.

O sztuce przybliżania publiczności uniwersalnych i ponadczasowych historii, o tym, jakie pożytki płyną z zanurzenia się w świecie, którego już nie ma, o „swojej” Warszawie – i zapewne o wielu innych ważnych kwestiach opowiedzą goście najbliższego spotkania w cyklu Evviva l’arte.

https://www.facebook.com/events/162138601075428/