fot. Agnieszka Fiejka/SFP
Petro Aleksowski – filmowiec orkiestra
Petro Aleksowski – operator, reżyser, scenarzysta, a także dźwiękowiec, montażysta i kierownik produkcji, wieloletni członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich, 2 stycznia 2020 roku obchodzi 50. urodziny.
Petro Aleksowski urodził się w Gdańsku w rodzinie polsko-macedońskiej. Absolwent Studium Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1994) oraz organizacji produkcji filmowej i telewizyjnej na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2015).

Jest filmowcem wszechstronnie utalentowanym. Tuż po studniach zadebiutował – jako scenarzysta i reżyser – dokumentem „Dżem” (1994), w którym przedstawił artystyczną drogę legendarnej formacji bluesowo-rockowej, koncentrując się zwłaszcza na Ryszardzie Riedlu, jej charyzmatycznym wokaliście i harmonijkarzu. Ma na swym koncie kilkanaście filmów dokumentalnych, głównie poświęconych rodzimej muzyce, m.in. „Z pamiętnika mej duszy” (1995; o Marku Grechucie), „Maryla” (1996), „Dzieci Jarocina” (2000), oraz sztukom pięknym, m.in. „Gerson” (2013), „Kod Tarasewicza” (2015). Jest także autorem licznych teledysków.

Szczególne uznanie przyniosły mu dokumenty dotykające konfliktów wojennych oraz ich konsekwencji. W „Macedończyku” (2013) opowiedział o skutkach greckiej wojny domowej, kiedy to w latach 1948-1950 z terenów greckiej Macedonii ewakuowano około 28 tysięcy dzieci, z czego do Polski trafiło trzy i pół tysiąca, w tym 1750 macedońskiego pochodzenia, a w „Przerwanej misji” (2018) – o afgańskiej misji polskich żołnierzy, która dla wielu skończyła się poważnymi okaleczeniami, zarówno w sferze fizycznej, jak i psychicznej. Ta przejmująca opowieść została uhonorowana wieloma prestiżowymi nagrodami festiwalowymi, m.in. w Chicago, Gdańsku, Koszalinie, we Wrocławiu, w Warszawie, Kielcach, Łodzi i Nowej Soli.

Aleksowski jest także cenionym – i niezwykle pracowitym – autorem zdjęć. W jego dorobku operatorskim znajdują się zarówno dokumenty, jak i seriale oraz filmy fabularne: z uhonorowanym statuetką Orła za zdjęcia przejmującym dramatem Roberta Glińskiego „Cześć Tereska” (2001) sąsiaduje spektakl telewizyjny „Toksyny” (2003) Anny Augustynowicz, z sympatycznym dokumentem o warszawskich kawiarniach „Tam, gdzie się ludzie umawiali” (2007) Dżamili Ankiewicz – „Mundial. Gra o wszystko” (2012) Michała Bielawskiego, z odcinkami serialu „Uwikłani” (2015) – „Mój wróg, moja miłość” (2016) Krzysztofa Langa. Aleksowski często pełni także funkcję operatora kamery. Zresztą nie tylko, bywa, że zajmuje się również dźwiękiem, montażem i kierownictwem produkcji. Filmowiec orkiestra.
Jerzy Armata / SFP  2 stycznia 2020 00:01
Scroll