Urodził się w Wilnie, a zawodowo związał – przede wszystkim – z łódzką Wytwórnią Filmów Fabularnych. Jako operator wyspecjalizował się w zdjęciach specjalnych. Zadebiutował jako współautor zdjęć specjalnych (razem z Janem Olejniczakiem) na planie telewizyjnego filmu science fiction Janusza Kubika „Biohazard” (1977). Zdjęcia specjalne jego autorstwa znalazły się m.in. w „Karate po polsku” (1982) Wojciecha Wójcika, „Schodami w górę, schodami w dół” (1988) Andrzeja Domalika, „Marcowych migdałach” (1989) Radosława Piwowarskiego, „300 mil do nieba” (1989) Macieja Dejczera, „Ucieczce z kina Wolność” (1990) Wojciecha Marczewskiego, „Grach ulicznych” (1996) Krzysztofa Krauzego, „Kochaj i rób, co chcesz” (1997) Roberta Glińskiego, „Królowej aniołów” (1999) Mariusza Grzegorzka i „Zakochanych” (2000) Piotra Wereśniaka. Był twórcą efektów specjalnych w telewizyjnych „Oczach urocznych” (1976) Piotra Szulkina oraz w ekranizacji opowiadania „Pomiędzy wilki” (1988) Ksawerego Pruszyńskiego, dokonanej przez Juliusza Janickiego, a także operatorem kamery w „Zabić na końcu” (1990) Wojciecha Wójcika.

Drugą profesją filmową Wierzbickiego obok operatorki jest opracowywanie graficzne, wykonywanie i skręcanie filmowych napisów. Te, które wyszły spod jego ręki i obiektywu, odnajdziemy w serialu Marka Piestraka „Przyłbice i kaptury” (1985), a także w wielu filmach kinowych czy telewizyjnych, m.in.: „Tabu” (1987) Andrzeja Barańskiego, „Kolejności uczuć” (1983) Radosława Piwowarskiego, „Faustynie” (1994) Jerzego Łukaszewicza, „Szczęśliwego Nowego Jorku” (1997) Janusza Zaorskiego, „Historii kina w Popielawach” (1998) Jana Jakuba Kolskiego, „Sezonie na leszcza” (2000) Bogusława Lindy.