Prawo i pięść

Ziemie Zachodnie tuż po zakończeniu wojny. Andrzej Kenig, były więzień obozu koncentracyjnego, zgłasza się na ochotnika do pracy u pełnomocnika rządu. Zostaje dołączony do pięcioosobowej grupy, mającej zabezpieczyć mienie pobliskiego uzdrowiska i uruchomić sanatorium. Jest to, jak się później okazało, zorganizowana banda szabrowników: Milecki - fałszywy doktor, Wijas, Rudłowski, Smółka i Czesiek, były więzień obozów, pragnący odbić sobie straty wojenne. Na rynku miasteczka spostrzegają grupę kobiet uwolnionych z obozu. W hotelu odnajdują pijanego właściciela, Niemca. Milecki poleca zgromadzić tam wszystkie wyszabrowane cenne rzeczy. Kenig uświadamia sobie, do jakiej ekipy trafił. „Doktor" proponuje mu udział w szabrze za cenę milczenia. Właściciel hotelu pokazuje zwłoki milicjanta, zabitego na polecenie Miłeckiego. Następną ofiarą jest Smółka. Rano ruszają wyładowane ciężarówki. Kenig postanawia zapobiec rabunkowi. Po nierównej walce trzej szabrownicy giną. Czesiek wiezie byłe więźniarki ciężarówką w głąb Polski. Andrzej zostaje sam na pustym rynku.
Udana próba przeniesienia konwencji westernu do opisu fragmentu polskiej rzeczywistości powojennej. Powstał „prawdziwy polski western".