Matnia

Goteska Romana Polańskiego, wpisująca się w nurt beckettowskiego teatru absurdu lat 60. Uciekający po nieudanym napadzie ranni gangsterzy, Dickie i Albie, znajdują schronienie w starym zamku, odcinanym co pewien czas od lądu nieoczekiwanym przypływem. W zamku mieszka starzejący się Amerykanin George z młodą atrakcyjną żoną Teresą. Mimo że od ślubu minęło ledwie kilka miesięcy, małżeństwo znajduje się w stadium głębokiego kryzysu. Znudzona Teresa nie myśli dochowywać wierności mężowi, który pogrąża się w depresji. Pojawienie się gangsterów nie poprawia sytuacji. Ranny w brzuch Albie szybko wykrwawia się na śmierć, Dickie wprawdzie nawiązuje nic porozumienia z Teresą, ale także ginie postrzelony przez jej męża. Korzystając z okazji kobieta ucieka, zaś sfrustrowany George uświadamia sobie, że nie ma dokąd pójść. Pozostaje mu tylko czekać na wezwanego telefonicznie przez gangsterów szefa.

„Matnia” to groteska, wprawdzie zręcznie wpisana w schemat filmu gangsterskiego, ale odwołująca się do modnego w latach 60. teatru absurdu w bardzo beckettowskim stylu, co ujawnia choćby niemiecki tytuł filmu „Wenn Katelbach kommt” [Kiedy porzyjdzie Kaltenbach]. Roman Polański sięga po swoje ulubione motywy, charakterystyczne także dla dramatopisarstwa Harolda Pintera, z którym „Matnię” porównywano – samotność, wyobcowanie, frustracje seksualne czy szaleństwo – by bawić się formą, ale przede wszystkim znakomicie prowadzić aktorów, zwłaszcza Donalda Pleaence’a i Francoise Dorléac (siostrę Catherine Deneuve, która wystąpiła w jego poprzednim filmie, „Wstręcie”). „Matnia” została uhonorowana Złotym Niedźwiedziem festiwalu w Berlinie.