Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Wystawa "Moje własne kino" w Zamku
Ujazdowskim w Warszawie to obszerna prezentacja twórczości
Józefa Robakowskiego, prekursora filmowej neoawangardy w Polsce,
artysty wideo i współzałożyciela Warsztatu Formy Filmowej - formacji,
która pozostaje kluczowym odniesieniem dla kolejnych generacji twórców i
badaczy sztuki nowych mediów.
Wystawa przedstawia odrębną pozycję twórcy wypracowywaną w formule „kina własnego” będącego rodzajem autorskiego zapisu, w którym autobiografia zastępowała kwestionowaną historię i rzeczywistość realnego socjalizmu. W manifeście "Kino własne" Robakowski pisał:
- "Kino własne" jest bezpośrednią projekcją myśli filmującego. Zwolnione od wszystkich mód i prawideł estetycznych oraz ustalonych kodyfikacji językowych staje blisko życia filmującego. (...) Filmujmy więc wszystko, a okaże się, że filmujemy zawsze samego siebie.
Kadr z filmu "Manifest energetyczny", fot. CSW Zamek Ujazdowski
Wystawa - nawiązująca tytułem do tekstu artysty, obejmuje filmy, realizacje wideo, rejestracje działań performance, instalacje i fotografie. Retrospektywny wgląd w twórczość Robakowskiego sięga początku lat 60. i pierwszego filmu artysty zrealizowanego metodą found footage ("6 000 000", 1962). Wystawa prezentuje zarówno ikoniczne dla tego twórcy prace, jak: "Test" (1971), "Z mojego okna" (1978-1999) czyli wieloletni zapis placu przed blokiem na tzw. Łódzkim Manhattanie, gdzie mieszkał, "Sztuka to potęga!" (1985), "Moje videomasochizmy" (1986), jak i mniej znane krótkie zapisy wideo z ostatnich lat.
Prace Robakowskiego to nowatorskie analizy struktur przekazu filmowego i warunków odbioru, eksperymenty z oczyszczaniem języka filmu z literatury, fabuły, anegdoty i z dążeniem do obiektywizacji zapisów filmowych. Pod hasłem „kina własnego” prezentowane są filmy i wideo, w których artysta proponował własny scenariusz postrzegania rzeczywistości PRL-u, w których strategia prywatności stawała się gestem politycznym. Formuła „kina własnego” ma rozwinięcie w pracach, których Robakowski jest zarazem twórcą jak protagonistą, autorem, bohaterem i narratorem. Na zasadzie polifonii obrazów będą zestawione filmowe autoportrety artysty, autoironiczne gry z własnym wizerunkiem, w których wyśmiewa on artystyczne mity, toczy spory z modernistyczną tradycją i polemizuje z kulturowym establishmentem.
Towarzyszący wystawie pokaz zrealizowanych przez Robakowskiego filmów o sztuce będzie dopełnieniem wizerunku artysty sytuującego się pomiędzy kinem a sztuką, historyka i teoretyka sztuki, zarówno w teorii, jak i praktyce filmowej.
Wystawa Moje własne kino będzie prezentowana również w Centrum Sztuki Współczesnej ZNAKI CZASU w Toruniu od 20 października do 8 grudnia 2012.
Wystawa przedstawia odrębną pozycję twórcy wypracowywaną w formule „kina własnego” będącego rodzajem autorskiego zapisu, w którym autobiografia zastępowała kwestionowaną historię i rzeczywistość realnego socjalizmu. W manifeście "Kino własne" Robakowski pisał:
- "Kino własne" jest bezpośrednią projekcją myśli filmującego. Zwolnione od wszystkich mód i prawideł estetycznych oraz ustalonych kodyfikacji językowych staje blisko życia filmującego. (...) Filmujmy więc wszystko, a okaże się, że filmujemy zawsze samego siebie.
Kadr z filmu "Manifest energetyczny", fot. CSW Zamek Ujazdowski
Wystawa - nawiązująca tytułem do tekstu artysty, obejmuje filmy, realizacje wideo, rejestracje działań performance, instalacje i fotografie. Retrospektywny wgląd w twórczość Robakowskiego sięga początku lat 60. i pierwszego filmu artysty zrealizowanego metodą found footage ("6 000 000", 1962). Wystawa prezentuje zarówno ikoniczne dla tego twórcy prace, jak: "Test" (1971), "Z mojego okna" (1978-1999) czyli wieloletni zapis placu przed blokiem na tzw. Łódzkim Manhattanie, gdzie mieszkał, "Sztuka to potęga!" (1985), "Moje videomasochizmy" (1986), jak i mniej znane krótkie zapisy wideo z ostatnich lat.
Prace Robakowskiego to nowatorskie analizy struktur przekazu filmowego i warunków odbioru, eksperymenty z oczyszczaniem języka filmu z literatury, fabuły, anegdoty i z dążeniem do obiektywizacji zapisów filmowych. Pod hasłem „kina własnego” prezentowane są filmy i wideo, w których artysta proponował własny scenariusz postrzegania rzeczywistości PRL-u, w których strategia prywatności stawała się gestem politycznym. Formuła „kina własnego” ma rozwinięcie w pracach, których Robakowski jest zarazem twórcą jak protagonistą, autorem, bohaterem i narratorem. Na zasadzie polifonii obrazów będą zestawione filmowe autoportrety artysty, autoironiczne gry z własnym wizerunkiem, w których wyśmiewa on artystyczne mity, toczy spory z modernistyczną tradycją i polemizuje z kulturowym establishmentem.
Towarzyszący wystawie pokaz zrealizowanych przez Robakowskiego filmów o sztuce będzie dopełnieniem wizerunku artysty sytuującego się pomiędzy kinem a sztuką, historyka i teoretyka sztuki, zarówno w teorii, jak i praktyce filmowej.
Wystawa Moje własne kino będzie prezentowana również w Centrum Sztuki Współczesnej ZNAKI CZASU w Toruniu od 20 października do 8 grudnia 2012.
EJ
CSW/portalfilmowy.pl
Ostatnia aktualizacja: 19.06.2012
Jacek Bławut: Muszę uwolnić się od dokumentu
Raczek: Wiedeński walc bez pary
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024