Jury 22. Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” przyznało swoje nagrody
„Białą Kobrę” – nagrodę Prezydenta Miasta Łodzi otrzymał film "Droga na drugą stronę" Ancy Damian
Nagrodę Prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich otrzymał film "Dzieci Kotana" Mirosława Dembińskiego
„Cierpliwe oko” – nagrodę im. Kazimierza Karabasza przyznawaną przez Narodowe Centrum Kultury otrzymały ex aequo filmy "Uwikłani" Lidii Dudy i "Rogalik" Pawła Ziemilskiego
Nagrodę im. Aleksandra Kamińskiego dla twórcy lub dzieła „przezwyciężającego zagrożenie” otrzymał film "Wieczny tułacz" Grzegorza Królikiewicza
Nagrodę Fundacji Monumentum Iudaicum Lodzense otrzymał film "Wiera Gran" Marii Zmarz-Koczanowicz
Nagrodę Uniwersytetu III Wieku im. Heleny Kretz otrzymał film „Eksmisja” Filipa Antoniego Malinowskiego
Nagrodę Stowarzyszenia Nowy Obywatel „Lupa Obywatela” otrzymał film „Restart” Jakuba Stożka
Dyplom honorowy otrzymał Sejin Ahn za film „Siloam”.
Kadr z filmu "Droga na drugą stronę". Fot. materiały prasowe
Zakończyła się 22. edycja jednego z najstarszych polskich festiwali, poświęconych kinu dokumentalnemu i tematyce społecznej. Wydarzenie odbywało się w Muzeum Kinematografii od 21 do 24 listopada 2012. O nagrody rywalizowało 38 filmów. Konkursowi towarzyszyły pokazy specjalne, prezentacje książek, wystawy, spotkania. Nie było niespodzianką nagrodzenie Grand Prix Festiwalu „Białą Kobrą” filmu Ancy Damian. To film, spośród wszystkich prezentowanych obrazów, najbardziej mieszczący się w formule festiwalu - „Człowiek w Zagrożeniu”. Pokazywany ostatniego dnia przeglądu konkursowego animowany obraz, przedstawiciel dokumentu kreacyjnego, był zdecydowanym faworytem do nagrody. Opowieść o pochodzącym z Rumunii Claudiu Crulicu, który niesłusznie podejrzany trafia do polskiego więzienia i podejmuje strajk głodowy, zrobiła wielkie wrażenie na festiwalowej publiczności. Widzowie po projekcji mówili, że „mieli świadomość obcowania z prawdziwą sztuką” i „Taki film zdarza się raz na rok”.
Specjalnie dla serwisu PortalFilmowy.pl, werdykt komentują:
Grażyna Kędzielawska - przewodnicząca jury: Wstępna selekcja filmów konkursowych była na tyle interesująca, że otrzymaliśmy spektrum tematów i różnorodne formy filmowe – od publicystyki, przez reportaż, po dokumenty obserwacyjne i formy eksperymentalne (animacja). Dla mnie to była bardzo ciekawa konfrontacja uznanych reżyserów i ich podopiecznych. Obok filmów nauczycieli wyświetlane są obrazy ich uczniów. Oglądaliśmy dokumenty Marii Zmarz-Koczanowicz, Mirosława Dembińskiego, Jacka Bławuta i efekty ich pracy ze studentami. Ciekawe jest móc obserwować, co z twórczości opiekunów przenosi się na realizacje młodych artystów.
Arkadiusz Wojnarowski, polski producent "Drogi na druga stronę" z Białą Kobrą. Fot. Anna Michalska
Wanda Mirowska (PWSFTviT): Rewelacją festiwalu był animowany film Ancy Damian. Mistrzowski pod każdym względem – formy i treści. Mimo że taki długi (a zbyt długie filmy tępię), oglądasz i nie jesteś w stanie oderwać się od ekranu. „Droga” udowadnia, że można zrobić coś zupełnie niezwykłego w animacji. Film realizowany w technice kojarzonej z rozrywką dla dzieci, który zmusza widza do wzruszeń, to wielka sztuka.
Trzeba też zauważyć "Dzieci Kotana". Wyrosło już całe pokolenie ludzi, którzy nie wiedzą, kim był Marek Kotański. Dobrze, że Mirek Dembiński przypomina Kotana i jego wychowanków.
"Rogalik" to z kolei najlepszy szkolny film. Skromny, bez słowa komentarza, za to z fantastyczną filmową wizualnością.
Najpiękniejsze jest to, że choć tytuł festiwalu brzmi groźnie, to prezentowanych jest dużo filmów optymistycznych. Paradoksalnie – człowiek wychodzi z pokazu podniesiony na duchu.
Mieczysław Kuźmicki, dyrektor Muzeum Kinematografii (organizator Festiwalu Mediów): Mam satysfakcję, że po raz kolejny, trzeci rok z rzędu, nagrodę otrzymuje autorka, realizatorka – być może to dowód na to, że kobiety są bardziej wrażliwe na zło świata albo lepiej potrafią je przedstawić. Film, który dostał główną nagrodę, ma wiele zalet: nie przytłacza, momentami jest zabawny, choć jego temat jest przerażający. Przedstawiona w nim jednostkowa sytuacja, to obraz większej całości: stanu polskiego prawa, a właściwie bezprawia. Powinien ktoś to odczuć osobiście. Byłoby dobrze. A jeśli nawet nie, to sama nagroda dla tego obrazu jest potwierdzeniem jego artystycznej jakości i wagi podjętego tematu.
Mimo że zostały już rozdane nagrody, to jeszcze nie koniec pokazów dokumentów w Muzeum Kinematografii – do końca listopada będą prezentowane filmy zgłoszone do konkursu, które nie zostały do niego zakwalifikowane i obrazy nagrodzone podczas festiwalu.
PortalFilmowy.pl jest patronem medialnym festiwalu!