Dokument ucieka z Polski. Bortkiewicz: jest taka tendencja, ale czy to źle?

Czy film dokumentalny ucieka z Polski?

Marcin Bortkiewicz: Rzeczywiście, jest taka tendencja, ale czy to źle? Nie można kazać autorom realizować takie, a nie inne filmy. Każdy twórca poszukuje tam, gdzie jest mu najbliżej emocjonalnie i to jest ważne. I znajdują jakieś uniwersum w tych historiach. Przykład: „Nasiona“ Kasperskiego – fenomenalny dokument, który się dzieje w Rosji.
Ja nie szukam tam tematów. Ale nie wiem, czy te tematy nie znajdują reżyserów. Taka tendencja, chociaż nikt się nie umawia ze sobą, może świadczyć o europeizacji czy nawet mundializacji polskiego kręgu filmowego - jesteśmy coraz bardziej otwarci na świat, na inne kraje, inne problemy, poszukujemy poza własnym ogródkiem. Trochę jak z dzieckiem, które wychodzi z domu i chce studiować w innym mieście. Ale też nie zapominajmy, że wielu dokumentalistów nie mieszka wcale w Polsce. Radka Franczak mieszka w Berlinie, Michał Marczak mieszkał w Stanach. Dlaczego nagle mają wracać tutaj i robić filmy o ulicy, z której wcale nie pochodzą? Dla nich to poszukiwanie własnej tożsamości kulturowej poza Polską.



Mnie tematy znajdują w Polsce, ale i innych - Tomek Wolski zrobił film „Pałac“ w centrum Warszawy. Nie biłbym na alarm. Przypomina to pozytywistyczna sytuację, w której Orzeszkowa gromkim głosem nawoływała, kierując swoje słowa głównie do Josepha Conrada, żeby więcej było miejsca w literaturze na naukę chemii i matematyki.

Przeczytajcie także:

Dokument ucieka z Polski
Rozmowa z Józefem Gębskim
Rozmowę z Andrzejem Fidykiem