PORTAL
start
Aktualności
Filmy polskie
Box office
Baza wiedzy
Książki filmowe
Dokument
Scenarzyści
Po godzinach
Blogi
Konkursy
SFP
start
Wydarzenia
Komunikaty
Pożegnania
Zostań członkiem SFP
Informacje
Dla członków SFP
Kontakt
ZAPA
www.zapa.org.pl
Komunikaty
Informacje
Zapisy do ZAPA
Kontakt
KINO KULTURA
www.kinokultura.pl
Aktualności
Informacje
Repertuar
Kontakt
STUDIO MUNKA
www.studiomunka.pl
Aktualności
Informacje
Zgłoś projekt
Kontakt
AKTORZY POLSCY
www.aktorzypolscy.pl
Aktualności
Informacje
Szukaj
Kontakt
FILMOWCY POLSCY
www.filmowcypolscy.pl
Aktualnosci
Informacje
Szukaj
Kontakt
MAGAZYN FILMOWY
start
O magazynie
Kontakt
STARA ŁAŹNIA
www.restauracjalaznia.pl
Aktualności
Informacje
Rezerwacja
Kontakt
PKMW
start
Aktualności
Filmy
O programie
Kontakt
Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
MENU
WYDARZENIA
  29.01.2012
Kino Dokumentu – impreza cykliczna w Domu Sztuki na warszawskim Ursynowie – świętuje 28 stycznia 2012 roku jubileusz dziesięciolecia swego istnienia. Prawdę mówiąc, jest nawet nieco starsza, bowiem pierwszy pokaz odbył się w listopadzie 2001 roku.

Kino Dokumentu, którego partnerem jest Stowarzyszenie Filmowców Polskich, to w pewnym sensie owoc przemian na polskim rynku kinowym. Otwarcie Domu Sztuki – placówki kulturalnej z kinem, mieszczącej się w Warszawie przy ulicy  Wiolinowej 14 – nastąpiło w roku 1984.

Przez piętnaście lat ośrodek był monopolistą na Ursynowie, jeśli chodzi o działalność kinową: wyświetlał filmy przez cały tydzień, przed południem (głównie dla szkół) i wieczorem – jak większość pozostałych kin. Jednak gdy w 1999 roku w pobliżu otwarto Multikino, powstał problem: co dalej z kinem Domu Sztuki? Otwarte seanse komercyjne straciły lwią część publiczności, więc i rację bytu. Z drugiej strony, wiele szkół pozostało wiernych salce przy Wiolinowej i wiele osób, głównie starszych mieszkańców Ursynowa, wyżej ceniło sobie jej ambitne tradycje repertuarowe od multipleksowej komercji. Przedkładało też jej kameralny nastrój nad „kulturę” popcornu i ryczących głośników w kinach-molochach.


fot. Dom Sztuki

Wiedzieliśmy więc, że jest dla kogo dalej prowadzić kino Domu Sztuki. Zastanawiliśmy się jedynie, jak i kiedy to robić, a przede wszystkim: co pokazywać. Na to ostatnie, kluczowe pytanie, odpowiedź przyszła niejako sama, albowiem transformacja organizacyjno-repertuarowa kina Domu Sztuki zbiegła się w czasie z renesansem popularności filmu dokumentalnego. Dom Sztuki przekonał się o tym na sobie, bowiem już pod koniec lat 90. wprowadził do programu coroczny przegląd „Z Krakowa na Ursynów” prezentujący dzieła nagrodzone na Krakowskim Festiwalu Filmowym. Widownia – inna rzecz, że niewielka,  na sto szesnaście miejsc – z trudem pomieściła wszystkich chętnych. Do dziś ta obecnie już nie dwu, jak kiedyś, a trzydniowa impreza wieńczy w czerwcu każdy sezon Kina Dokumentu.

Samo Kino Dokumentu wystartowało w listopadzie 2011. Jego idea i kształt programowy wyłaniały się z rozmów pracowników Domu Sztuki (w tym moich, jako że kierowałem kinem), i grona ursynowskich działaczy kultury z dziś już nieżyjącym Radosławem (Radkiem) Wojdanem – wieloletnim pracownikiem kinematografii próbującym swych sił również w reżyserii filmowej – na czele. Pierwsze dwa sezony Kina Dokumentu współprowadził, aż do swej śmierci w grudniu 2003 roku, właśnie Radek. Dzielił radość widzów, kiedy niezmordowany Kazimierz Karabasz rozmawiał z nimi do pierwszej w nocy! Był wzruszony, gdy na seans z okazji szóstej rocznicy śmierci Krzysztofa Kieślowskiego, uświetniony obecnością jego żony Marii, przyszło tyle osób, że trzeba było tego samego wieczoru powtórzyć projekcję.

Jeśli chodzi o formułę Kina Dokumentu, zdecydowaliśmy się na regularne prezentacje filmów polskich, klasycznych i najnowszych (premiery stały się z czasem żelaznym punktem repertuaru), którym towarzyszyć miały spotkania z twórcami – rozpoczynające się na widowni, bezpośrednio po projekcji, kontynuowane zaś w sali wystawowej Domu Sztuki (Galerii), w mniej oficjalnej atmosferze, przy lampce wina i skromnym poczęstunku.


Widownia kina w trakcie pokazu jubileuszowego, fot. Dom Sztuki

Ten model przetrwał do dziś, bo się sprawdził. Rozbudził w publiczności wielkie zainteresowanie historią oraz dniem dzisiejszym rodzimego filmu dokumentalnego. Zaszczepił je młodym ludziom; dwoje z nich – Agnieszka Gomułka i Jakub Cuman – sami są dziś reżyserami dokumentów powiązanymi ze Studiem Munka przy SFP. Można powiedzieć,  że to w niemałej mierze wychowankowie Kina Dokumentu!

Comiesięczne pokazy i dyskusje zintegrowały dokumentalistów z mieszkańcami Ursynowa. Proces ten pogłębia się ku pożytkowi obu stron: Ursynowianie oglądają filmy i dowiadują się wielu ciekawych rzeczy od ich twórców; twórcy zaś wsłuchują się w rzeczowe uwagi, komentarze, czy choćby pytania widzów i dzięki temu wiedzą, jak odbierane jest to, co robią.

W 2004 roku Radka Wojdana zastąpił Piotr Śliwiński, producent ze Studia Filmowego Kalejdoskop. W dużym stopniu z inicjatywy Piotra repertuar Kina Dokumentu wzbogacił się o trzy stałe pozycje: „Wieczór Filmowy z… (i tu wpisuje się nazwisko bohatera pokazu monograficznego – reżysera-dokumentalisty), styczniowy pokaz karnawałowy z filmami muzycznymi oraz listopadowy pokaz zaduszkowy, poświęcony dokumentalistom, którzy odeszli.

Odeszło już niestety wielu spośród kilkudziesięciu filmowców, którzy w ciągu dziesięciu lat istnienia Kina Dokumentu gościło na jego mniej więcej stu seansach. Nie ma już z nami m.in.: Andrzeja Brzozowskiego, Jerzego Gościka, Janusza Kidawy, Tomasza Lengrena, Jana Łomnickiego, Katarzyny Maciejko-Kowalczyk, Tomasza Zygadły, Jadwigi Żukowskiej.

Możność nie tylko obejrzenia filmów, ale również porozmawiania z tymi, którzy je tworzą: reżyserami, autorami zdjęć, kompozytorami muzyki, dźwiękowcami, producentami – jest niewątpliwą zaletą Kina Dokumentu. Przewinęły się przez nie, oprócz już wymienionych, także tak znamienite postaci, jak: Ewa Ferency, Irena Kamieńska, Ewa Misiewicz, Maria Zmarz-Koczanowicz, Grzegorz Braun, Maciej Cuske, Andrzej Czudla, Maciej Drygas, Bogdan Dziworski, Andrzej Fidyk, Antoni Krauze, Krzysztof Lang, Rafael Lewandowski, Marcel Łoziński, Paweł Łoziński, Krzysztof Magowski, Janusz Majewski, Stanisław Manturzewski, Piotr Morawski, Jerzy Murawski, Jacek Petrycki, Marcin Sauter, Janusz Skałkowski, Wojciech Szczudło, Andrzej Titkow, Krzysztof Wierzbicki. I wiele innych.


Andrzej Bukowiecki i Piotr Śliwiński, fot. Dom Sztuki

Kino Dokumentu wspierają: Spółdzielnia Mieszkaniowo-Budowlana „Jary” – włodarz Domu Sztuki, Dzielnica Ursynów m.st. Warszawy, Studio Filmowe Kalejdoskop oraz – od 2009 roku – Stowarzyszenie Filmowców Polskich. Wstęp na pokazy jest bezpłatny.

Pokaz jubileuszowy odbył się 28 stycznia - ze względów organizacyjnych przełożony został z listopada ubiegłego roku, kiedy dokładnie Kinu Dokumentu stuknęło dziesięć lat. Uświetniły go projekcje i słynnych dokumentów oraz obecność Marii Zmarz-Koczanowicz (film „Jestem mężczyzną”), operatora Jacka Petryckiego (film „89mm od Europy”) i Piotra Morawskiego (film „Moja Moskwa”). 
 


Andrzej Bukowiecki
portalfilmowy.pl
Ostatnia aktualizacja:  31.01.2012
Zobacz również
Sarah Jessica Parker zastąpi Demi Moore
Sundance 2012: o zagładzie Luizjany i narkotykowym Holokauście
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024
Scroll