PORTAL
start
Aktualności
Filmy polskie
Box office
Baza wiedzy
Książki filmowe
Dokument
Scenarzyści
Po godzinach
Blogi
Konkursy
SFP
start
Wydarzenia
Komunikaty
Pożegnania
Zostań członkiem SFP
Informacje
Dla członków SFP
Kontakt
ZAPA
www.zapa.org.pl
Komunikaty
Informacje
Zapisy do ZAPA
Kontakt
KINO KULTURA
www.kinokultura.pl
Aktualności
Informacje
Repertuar
Kontakt
STUDIO MUNKA
www.studiomunka.pl
Aktualności
Informacje
Zgłoś projekt
Kontakt
AKTORZY POLSCY
www.aktorzypolscy.pl
Aktualności
Informacje
Szukaj
Kontakt
FILMOWCY POLSCY
www.filmowcypolscy.pl
Aktualnosci
Informacje
Szukaj
Kontakt
MAGAZYN FILMOWY
start
O magazynie
Kontakt
STARA ŁAŹNIA
www.restauracjalaznia.pl
Aktualności
Informacje
Rezerwacja
Kontakt
PKMW
start
Aktualności
Filmy
O programie
Kontakt
Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
MENU
WYDARZENIA
  25.10.2024
Zaledwie kilka dni temu świętowaliśmy 89. urodziny Jadwigi Barańskiej, a dzisiaj z bólem informujemy, że artystka zmarła.
- Kochani, przed trzema godzinami Jadzia odeszła. Bardzo nam ciężko. Jerzy i Mikołaj - napisał na Facebooku maż aktorki, Jerzy Antczak.

Jadwiga Barańska była z urodzenia łodzianką i w tym mieście zdobyła swe zawodowe wykształcenie, kończąc w 1958 roku Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Jeszcze podczas studiów wystąpiła w „Dwóch teatrach” (1957) Jerzego Szaniawskiego w reżyserii Kazimierza Brodzikowskiego oraz „Sprytnej wdówce” (1958) Carlo Goldoniego, wystawionej przez Hannę Małkowską w łódzkim Teatrze Powszechnym. Tuż po studiach dostała etat w stołecznym Teatrze Klasycznym, w którym występowała do 1966 roku, następne lata spędziła na deskach Teatru Polskiego w Warszawie (1966-1972). Zagrała w nich wiele znakomitych ról, m.in. w „Łaźni” (1964) wg Włodzimierza Majakowskiego w reżyserii Bohdana Korzeniewskiego, „Bliskim nieznajomym” (1968) wg Aleksandra Ścibora w reżyserii Joanny Koenig czy „Lękach porannych” (1972) wg Stanisława Grochowiaka w reżyserii Augusta Kowalczyka. 

Sukcesy w Teatrze Telewizji

Także wiele ról Barańskiej w Teatrze Telewizji jest godnych zapamiętania, choćby Siostry w „Chłopcach” (1966) Grochowiaka wyreżyserowanych przez Tadeusza Jaworskiego czy Mademoiselle w „Asmodeuszu” (1968) François Mauriaca w reżyserii Jana Bratkowskiego.

Filmowy debiut i przełomowa rola

W 1958 roku po raz pierwszy pojawiła się na ekranie w „Żołnierzu królowej Madagaskaru” Jerzego Zarzyckiego jako… pani jedząca ciastko w kawiarni Arkadia, ale jej prawdziwy filmowy debiut to tytułowa rola w „Hrabinie Cosel” (1968) Jerzego Antczaka, efektownej ekranizacji powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego, która przyniosła jej Złotą Apsarę na festiwalu w Phnom Penh (1969). 

"Noce i dnie" reż. Jerzy Antczak fot. Zespół Filmowy Kard

„Noce i dnie” – międzynarodowy sukces

Kreacją, którą na trwałe weszła nie tylko do historii rodzimego, ale i światowego kina, okazała się rola Barbary Niechcic w „Nocach i dniach” (1975) Marii Dąbrowskiej, adaptowanej na duży i mały – jako serial – ekran przez Antczaka. Ta niezwykle efektowna ekranizacja, z pozoru niefilmowej powieści, poświęcona dwóm pokoleniom rodziny Niechciców, opowiedziana na tle przemian polskiego społeczeństwa w latach 1865-1914, została obsypana lawiną nagród i wyróżnień, z oscarową nominacją na czele (1976), a aktorkę uhonorowano m.in. Srebrnym Niedźwiedziem w Berlinie (1976), Złotym Ekranem (1979), nagrodą za najlepszą rolę kobiecą w Gdańsku (1975) oraz mianem Gwiazdy Filmowego Sezonu w Łagowie (1976). W Gdańsku i Łagowie aktorskie nagrody dostał także Jerzy Bińczycki, jej filmowy partner. W 2015 roku, podczas festiwalu w Gdyni, który obchodził swoje 40-lecie, film Antczaka nagrodzono Diamentowymi Lwami, również diamentową statuetką została obdarowana Barańska jako najlepsza aktorka czterdziestolecia.

Jadwiga Barańska i Jerzy Antczak na festiwalu w Gdyni fot. Borys Skrzyński/SFP

Emigracja do Stanów Zjednoczonych

W 1978 roku – wraz z mężem – Barańska wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie państwo Antczakowie mieszkają do dnia dzisiejszego, od czasu do czasu wpadając do ojczyzny. Podczas takich „wypadów” Jerzy Antczak przeniósł na mały ekran „Damę kameliową” (1994) Aleksandra Dumasa syna, a na duży wyreżyserował biograficzny fresk „Chopin. Pragnienie miłości” (2002). Scenariusz tego pierwszego napisała Barańska samodzielnie, drugiego – razem z Antczakiem, oba filmy pomagała także mężowi reżyserować, a w biograficznej opowieści o Chopinie wcieliła się ponadto w matkę kompozytora.

Niezwykły duet artystyczny

Jadwiga Barańska i Jerzy Antczak to bez wątpienia jeden z najtrwalszych – kto wie, czy nie najtrwalszy – duetów aktorsko-reżyserskich w dziejach nie tylko rodzimego filmu i teatru. W autobiograficznej książce „Noce i dnie mojego życia” pan Jerzy wspomina, że jako młody asystent w łódzkiej uczelni nieco przyczynił się do oblania egzaminu wstępnego przez przyszłą życiową partnerkę. „Brzydka, chuda i niezdolna” – pomyślał wtedy. Do ponownego zdawania namówił ją Aleksander Bardini, który notabene przyczynił się do… oblania przez nią egzaminu wstępnego w szkole warszawskiej. Posłuchała go, przez rok pracowała jako kulturalno-oświatowa w Zakładach Dziewiarskich, następny egzamin wstępny do łódzkiej uczelni zdała już celująco. Wkrótce została żoną asystenta, który jeszcze nie tak dawno ją oblał, jego muzą oraz bliską współpracownicą.


Jerzy Armata/lk
SFP
Ostatnia aktualizacja:  25.10.2024
Zobacz również
Festiwa Kamera Akcja: rusza łódzkie święto kina
Ostatnie pożegnanie Janusza Sosnowskiego
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024
Scroll