Nie żyje Włodzimierz Dusiewicz. Reżyser, harcerz, powstaniec

Włodzimierz Dusiewicz był harcerzem Szarych Szeregów -  "Zawiszakiem", powstańcem warszawskim, pracownikiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, prezesem Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie, prezesem Federacji Rodzin Katyńskich, człowiekiem z piękną kartą historyczną, żołnierzem i bohaterem wojennym.

 

Włodzimierz Dusiewicz, fot. SFP

Urodził się 13 stycznia 1931 w Nowej Wsi niedaleko Szamotuł. Przed wojną zdołał ukończyć dwie klasy szkoły publicznej w Grodzisku Wielkopolskim. Wiosną 1941 roku razem z rodziną został wysiedlony do Łodzi, skąd trafił do Warszawy. W czasie niemieckiej okupacji aktywnie działał w podziemnym harcerstwie. Jako Zawiszak – Włodzimierz Zbigniew Dusiewicz, ps. Dusza – brał udział w powstaniu warszawskim. W 1948 roku zdał maturę, a następnie ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim.

Zanim związał się na całe swe zawodowe życie – jako scenarzysta i reżyser – z Wytwórnią Filmową „Czołówka”, pracował w Państwowym Teatrze Lalek i Aktora „Baj” w Warszawie (od 1951) oraz Centrali Filmów Oświatowych „Filmos” (1963-1965). Ma na swym koncie ponad 30 filmów dokumentalnych o tematyce historycznej i wojskowej, m.in. „Przerwaną pieśń…” (1977), „Za drutami” (1977), „Dzieje walk o dostęp do morza” (1978), „Zawiszaków” (1982),  „Trauguttowców” (1983), „Walczył na morzach i oceanach” (1987), „Życiorys do protokółu. Rzecz o generale Leopoldzie Okulickim” (1992), "Grupy szturmowe. Szare Szeregi" (1994), choć nie tylko – realizował także filmy o sztuce (m.in. „Łęczyckie bajanie o Borucie-panie”, 1983), o tematyce sportowej (m.in. „Piłka wodna”, 1981; „Dziewczyny na tatami”, 1981) czy społecznej (m.in. „Niewidomi w społeczeństwie”, 1981; „Dajmy im szansę”, 1981; „Idziemy budzić słońce”, 1988). Dokument montażowy "Polacy w paradzie zwycięstwa" (1975) przyniósł mu nagrody na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1975) i Ogólnopolskim Przeglądzie Filmów Społeczno-Politycznych w Łodzi (1976).

W latach 1993-2006 Dusiewicz był prezesem Federacji Rodzin Katyńskich, a w latach 1994-1995 kierował warszawskim Stowarzyszeniem Rodzina Katyńska. Za swą działalność został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (2002), Medalem „Pro Patria” (2012) „w uznaniu szczególnych zasług w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość Polski”, Krzyżem Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2015) „w dowód uznania zasług na rzecz stosunków polsko-niemieckich” oraz Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2019) z okazji 75. rocznicy Powstania Warszawskiego za „zasługi dla Niepodległej”. Jest bohaterem – wydanej z inicjatywy Muzeum Powstania Warszawskiego – książeczki Michała Rusinka „Zaklęcie na »W«”, wzruszającej historii małego Włodka, któremu pewnego roku kończą się wakacje, a zamiast szkoły zaczyna się wojna.

Informacje o pogrzebie: Msza święta: 21.10.2024 o godz. 12:00 w Kościele pw. Zwiastowania Pańskiego, ul. Gorlicka 5/7; Cmentarz: 21.10.2024 Cmentarz Komunalny Południowy - Antoninów 40, 05-503 Antoninów