Jan Ołdakowski – powstańcze kadry

Jan Ołdakowski jest absolwentem Wydziału Polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim (1998). Jeszcze podczas studiów pracował jako redaktor w Wydawnictwie Naukowym PWN, a po ich ukończeniu w Narodowym Funduszu Ochrony Środowiska na stanowisku kierownika wydziału promocji oraz w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego jako dyrektor Departamentu Środków Społecznego Przekazu, a następnie szef gabinetu ministra Kazimierza Michała Ujazdowskiego. Od 2004 roku pełni funkcję dyrektora Muzeum Powstania Warszawskiego.

To z jego inicjatywy i według jego pomysłów powstało wiele „powstańczych” filmów: efektowna animacja Damiana Nenowa „Miasto ruin” (2010), pełnometrażowy dokument fabularyzowany „Powstanie Warszawskie” (2014), nad którym opiekę reżyserską sprawował Jan Komasa, dokument Dariusza Kuciewicza „Powstańcy czasu pokoju. Spadkobiercy Jana Rodowicza »Anody«” (2015). Także w dużej mierze dzięki Ołdakowskiemu i prowadzonemu przez niego Muzeum powstał „Kurier” (2019) Władysława Pasikowskiego, sensacyjna opowieść szpiegowska zainspirowana misją Jana Nowaka-Jeziorańskiego, słynnego „Kuriera z Warszawy”, którego Muzeum Powstania Warszawskiego było współproducentem.

Na szczególną uwagę spośród tych tytułów zasługuje – zrealizowane według scenariusza Joanny Pawluśkiewicz, Jana Ołdakowskiego i Piotra C. Śliwowskiego – „Powstanie Warszawskie”. Ten film, określany przez twórców jako „pierwszy na świecie fabularny dramat wojenny non-fiction", zmontowany został w całości z materiałów dokumentalnych. Opowiada w niezwykle przejmujący, a zarazem atrakcyjny sposób o tytułowym wydarzeniu poprzez historię dwóch młodych reporterów, świadków powstańczych walk, wykorzystując autentyczne kroniki filmowe z sierpnia 1944 roku. „Powstanie Warszawskie” zostało uhonorowane Orłem dla najlepszego filmu dokumentalnego (2015), a także nagrodami w Chicago, Toronto i Olsztynie (2014).