Nie żyje Robert Stando

Msza święta pogrzebowa zostanie odprawiona w dniu 25 stycznia 2022 roku (wtorek) o godzinie 11.00 w kościele św. Jozafata przy ul. Powązkowskiej 90 w Warszawie, po czym nastąpi odprowadzenie Prochów Zmarłego na Cmentarz Powązki Wojskowe.


Robert Stando urodził się w 1931 roku w Berlinie. Jest absolwentem Wydziału Reżyserii łódzkiej Szkoły Filmowej (1959). Do roku 1972 związany był z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych w Warszawie, a w latach 1972-1990 z Wytwórnią Filmową „Czołówka”. W następnych latach współpracował z Telewizją Polską.

Już jego filmy szkolne – „Miasto, które może zginąć” (1955) i „Naprzód kolejarze” (1956) – wzbudziły zainteresowanie. Na warszawskim Festiwalu Etiud Szkoły Teatralnej i Filmowej (1957) ten pierwszy został uhonorowany drugą nagrodą, a drugi – pierwszą, obu zaś przyznano Nagrodę Specjalną na Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie (1957).

Stando ma na swym koncie blisko setkę dokumentów o różnorodnej tematyce. Już za pierwszy profesjonalny dokument „Kurban – Bajram” (1958), poświęcony polskim Tatarom zamieszkałym na Białostocczyźnie, dostał Nagrodę Głównego Komitetu Kultury Fizycznej (1958), film „Mówi ziemia” (1962), poruszający istotne problemy mieszkańców wsi, zdobył Srebrnego Smoka Wawelskiego na II Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1962), a „Strach ma wielkie oczy” (1965), reportaż o nauce pływania dla początkujących, wyróżniono na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Animowanych w Lipsku (1965).

Przejmująca „Granica zbrodni Arthura Greisera” (1970) zdobyła Nagrodę Publiczności na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Polska nad Odrą i Bałtykiem” w Głogowie (1971), „Wyznanie” (1972) – nagrodę dla najlepszego filmu o tematyce patriotyczno-obronnej na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1974), a „Do twarzy mu z czarnym krzyżem” (1974) – wyróżnienie na Festiwalu Filmów Społeczno-Politycznych w Łodzi (1975). Na tym ostatnim festiwalu nagrodzono także jego pacyfistyczną impresję „Alarm dla pokoju” (1984), a „Niefachowy stryczek” (1997), w którym powrócił do postaci Artura Greisera, hitlerowskiego wielkorządcy tzw. Kraju Warty, wyróżniono w Krakowie (1997) za pomysłową narrację i szczególne walory scenariuszowe. Warto dodać, że Stando jest autorem scenariuszy wszystkich zrealizowanych przez siebie filmów.