Andrzej Zaorski nie żyje

W 1964 r. ukończył studia na Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W 1965 r. debiutował w warszawskim teatrze Współczesnym. Potem występował na scenach Powszechnego (1966-69), Narodowego (1969-71), Ateneum (1971-76), Kwadratu (1978-80), w kabaretach "U Lopka", "Pod Egidą", "Tu 60-tka" i "Kaczuch Show".

W filmie zadebiutował dużą rolą w dramacie z życia górników „Pięciu”. Miał na koncie aktorskie występy m.in. w "Małżeństwie z rozsądku" Stanisława Barei, "Matce Królów”, "Barytonie" i "Piłkarskim pokerze” Janusza Zaorskiego, serialach "Kolumbowie", „Lalka” (rola Juliana Ochockiego) i "Samo życie". Uwagę zwróciła także jego rola porucznika Kręglickiego w „Westerplatte” (1967) Stanisława Różewicza. Grał też m.in. w „Marysi i Napoleonie”, „Stawce większej niż życie”, „Na dobranoc”, „Raju na ziemi”, „Gwieździe wytrwałości”, „Bolesławie Śmiałym”, „Ile jest życia”, „Zezem”, „Domu”.

W latach siedemdziesiątych uczestniczył w produkcjach programów telewizyjnych (m.in. Gallux Show, Studio Gama) oraz radiowych (60 minut na godzinę). Popularność przyniosły mu m.in. występy w powieści radiowej "W Jezioranach", a także w "Małżeństwie z rozsądku", "Panu Tadeuszu" (w reż. Adama Hanuszkiewicza), "Stawce większej niż życie". W latach 1970-71 wraz z bratem Januszem opracowywał radiowy "Kabarecik Reklamowy". Współtworzył także scenariusz do jego debiutanckiego filmu "Na dobranoc" z 1970 r. W 1981 na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu zaśpiewał "Piosenkę o krótkiej pamięci":

W latach 1991–1993 współtworzył telewizyjny cykl "Polskie zoo", znany program satyryczny, emitowany w I programie Telewizji Polskiej. W 1991 r. otrzymał nagrodę Wiktora (dla osobowości telewizyjnej)