PORTAL
start
Aktualności
Filmy polskie
Box office
Baza wiedzy
Książki filmowe
Dokument
Scenarzyści
Po godzinach
Blogi
Konkursy
SFP
start
Wydarzenia
Komunikaty
Pożegnania
Zostań członkiem SFP
Informacje
Dla członków SFP
Kontakt
ZAPA
www.zapa.org.pl
Komunikaty
Informacje
Zapisy do ZAPA
Kontakt
KINO KULTURA
www.kinokultura.pl
Aktualności
Informacje
Repertuar
Kontakt
STUDIO MUNKA
www.studiomunka.pl
Aktualności
Informacje
Zgłoś projekt
Kontakt
AKTORZY POLSCY
www.aktorzypolscy.pl
Aktualności
Informacje
Szukaj
Kontakt
FILMOWCY POLSCY
www.filmowcypolscy.pl
Aktualnosci
Informacje
Szukaj
Kontakt
MAGAZYN FILMOWY
start
O magazynie
Kontakt
STARA ŁAŹNIA
www.restauracjalaznia.pl
Aktualności
Informacje
Rezerwacja
Kontakt
PKMW
start
Aktualności
Filmy
O programie
Kontakt
Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
MENU
Uroczyste wręczenie Jantara 40-lecia Magdalenie Łazarkiewicz oraz premiera cyfrowa „Ostatniego dzwonka” odbędzie się 25 października 2021. Gośćmi uroczystości zorganizowanej przez Stowarzyszenie Filmowców Polskich i Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych Młodzi i Film będą twórcy i aktorzy zrekonstruowanego cyfrowo filmu, który stał się musicalowym manifestem pokolenia przełomu.
Do udziału w uroczystości zostali zaproszeni: Magdalena Łazarkiewicz, Zbigniew Suszyński, Bogdan Stachurski, Agnieszka Kowalska, Maria Ciunelis, Dariusz Sikorski, Paweł Iwanicki.

- „Wolność kocham i rozumiem, wolności oddać nie umiem” dzisiaj, kiedy myślę o przesłaniu naszego filmu, te właśnie słowa kultowego utworu zespołu Chłopcy z Placu Broni automatycznie mi się nasuwają. Minęło 33 lata od powstania filmu, a temat buntu młodych ludzi w obronie wolności i towarzyszących jej wartości znów stał się aktualny. Trochę zmienił się kontekst – piosenki Kaczmarskiego, Gintrowskiego i Piwnicy pod Baranami zastąpiłaby teraz twórczość Maty czy innych raperów, ale esencja buntu jest wciąż ta sama. To wielki zaszczyt dla nas, twórców „Ostatniego dzwonka”, móc odebrać nagrodę Jantara 40-lecia, przyznaną  w wyniku plebiscytu publiczności Festiwalu „Młodzi i Film”. Bo - „Młodość – wciąż - kocham i rozumiem...” – mówi Magdalena Łazarkiewicz.

Plakat autorstwa Andrzeja Pągowskiego (1989)

"Ostatni dzwonek". Krzysztof Buk (Zbigniew Suszyński) po raz trzeci zmienia szkołę. Tym razem za kolportaż ulotek ze stoczni gdańskiej zostaje przeniesiony do liceum w małym miasteczku. Trafia do wyjątkowo krnąbrnej klasy maturalnej. Dyrektor szkoły (Henryk Bista) próbuje zrobić z niego donosiciela, bezskutecznie. Krzysiek uświadamia nowym znajomym, że ich szkolne żarty są żałosne, a świadomość polityczna żadna. Jako syn osierocony przez ojca – ofiarę grudnia 1970 roku wdaje się w polemikę z nauczycielem historii. Zaprzyjaźnia się z klasowym „Świrem” (Jacek Wójcicki), utalentowanym muzycznie, ale psychicznie złamanym przez ojca politruka. Klasa 4 a, z pomocą nowej wychowawczyni „Meluzyny” (Agnieszka Kowalska), nauczycielki muzyki, postanawia wystawić spektakl muzyczny o charakterze politycznym i wziąć udział w Festiwalu Młodych Teatrów jako teatr „Alternatywna”.

Oryginalny dramat młodzieżowy w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz powstał według scenariusza Włodzimierza Boleckiego, historyka literatury. Autorka zaangażowała do pracy przy filmie artystów „Piwnicy pod Baranami”. Aktorzy wykonali pieśni bardów podziemia, takie jak „Modlitwa o wschodzie słońca” oraz oryginalne pieśni i kompozycje Zbigniewa Preisnera: „Czy jesteś za” (tekst referendum z 1987 roku), „Zakazane zostało” (dekret o stanie wojennym) oraz finałową „Miejcie nadzieję” (wiersz Adama Asnyka).

Opinie o filmie:

Choć film ma już ponad 30 lat, jego przekaz pozostaje niezmienny – nadal powinniśmy podążać za marzeniami i działać zgodnie z naszymi wartościami moralnymi, niezależnie od okoliczności.
Hubert Przybyszowski

Analogia z kanoniczną lekturą – „Syzyfowymi pracami” Stefana Żeromskiego – sięga zresztą głębiej, stanowiąc czytelny znak tego, że jeszcze raz nie udało się szkole wychować młodego pokolenia na filistrów, jeszcze raz nie udało się wychować w takim duchu, w jakim się chciało – Polaków.
Bożena Janicka

Na ten film chodziło się jak na wagary.
Maria Kornatowska

Film powstawał jako autokomentarz do rzeczywistości. Jak mówiła reżyserka, realizując go, chciała uchwycić tamten czas i poczucie, kiedy coś wisiało w powietrzu, nabrzmiewało, wiedzieliśmy, że nie ma już odwrotu. Nie było tylko wiadomo, w którą stronę wszystko się potoczy. Młodość w jej ujęciu to nie tyle okres w życiu, ile zestaw cech szczególnie istotnych w czasie przełomu. Tworzy go wierność ideałom i bezkompromisowość, wiara w niepodważalne wartości i przejrzystość różnicy między dobrem i złem. Nic dziwnego, że "Ostatni dzwonek" stał się dziełem kultowym dla generacji u progu transformacji wchodzącej w dorosłe życie. Odzwierciedlał bowiem wspólne doznania – zwyczajne szkolne stresy i zgrywy oraz bardziej doniosłe lęki i nadzieje – opowiadając o narastaniu buntu, o rozwoju samoświadomości prowadzącym do rewolty, zmiany, wypowiedzenia się poprzez twórczą anarchię. [...] Był filmem o dojrzewaniu do polityki, do uczestnictwa w życiu społecznym, z nadzieją, że to uczestnictwo będzie pełne. Z drugiej strony był też manifestem idei „pomarańczowej Alternatywy” stawiającym sobie za cel poprawianie oficjalnej wykładni historii i korygowanie postaw społecznych.
Ilona Copik

Przypowieść o inicjacji do wolności i o przełamywaniu ograniczeń.
Tadeusz Sobolewski

Polska w miniaturze, jak niegdyś w kinie moralnego niepokoju.
Tadeusz Lubelski
MR
SFP
Ostatnia aktualizacja:  20.10.2021
Zobacz również
fot. materialy prasowe
Znamy program 12. American Film Festival
Już wkrótce 20. edycja Cinemaforum
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024
Scroll