Jacek Latałło – śladem brata

Jacek Latałło jest młodszym bratem Stanisława, także operatora, ale i reżysera oraz aktora, pamiętnego odtwórcy postaci Franciszka Retmana, głównego bohatera „Iluminacji” (1972) Krzysztofa Zanussiego, który tragicznie zginął w Nepalu, podczas wyprawy na Lhotse, o której realizował film dokumentalny. Można przypuszczać, że to starszy brat zainspirował młodszego do wybrania operatorskiej drogi. Podobnie jak Stanisław, Jacek jest absolwentem łódzkiej Szkoły Filmowej (1982).

Przez wiele lat był związany z warszawską Wytwórnią Filmów Dokumentalnych, gdzie współpracował m.in. z Krzysztofem Kieślowskim, Marcelem Łozińskim i Tomaszem Pobóg-Malinowskim. Jako operator ma na swym koncie zdjęcia do kilkudziesięciu tytułów tam zrealizowanych, jak choćby „Z kraju i ze świata” (1982) Tomasza Zygadły, „Film o babci” (1982) Witolda Stoka i Andrzeja Titkowa, „Ptak, o którym trochę wiem” (1983) Zbigniewa Kowalewskiego, „Biuro usług” (1984) Pawła Kędzierskiego, „Polski jazz” (1985) Andrzeja Domalika, „Klaudia i Fabian” (1985) Józefa Cyrusa, „Kamienny świat” (1987) Jadwigi Zajiček. Współpracował także z łódzką Wytwórnią Filmów Oświatowych, realizując zdjęcia do głośnego dokumentu Andrzeja Sapiji „Maraton” (1982), oraz stołecznym Studiem Filmowym im. Karola Irzykowskiego jako operator „Najpiękniejszej” (1984) Andrzeja Domalika. Pracował także – jako autor zdjęć – przy popularnym serialu telewizyjnym „Radio Romans” (1994-1995). Był również operatorem kamery przy realizacji kilku znaczących filmów fabularnych, m.in. „Domu wariatów” (1984) Marka Koterskiego, „Podróży pana Kleksa” (1985) Krzysztofa Gradowskiego i „Zabij mnie, glino” (1987) Jacka Bromskiego.

Latałło jest także autorem kilku dokumentów, m.in. „Dzieciństwa” (1987), przejmującej opowieści o prowadzonym przez zakonnice Domu Samotnej Matki, uhonorowanego II Nagrodą w kategorii filmu krótkometrażowego na festiwalu Młode Kino Polskie w Gdańsku (1988).