Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
21 kwietnia 2021 roku obchodzi 80. urodziny Krzysztof Raynoch – scenarzysta, reżyser, artysta plastyk, współtwórca słynnego Studia Filmów Animowanych w Krakowie.
Krzysztof Raynoch jest krakowianinem i temu miastu pozostaje wierny przez całe swoje życie. W 1966 roku ukończył Wydział Malarstwa i Grafiki miejscowej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w Pracowni Rysunku Filmowego, prowadzonej przez Kazimierza Urbańskiego, uczył się trudnej sztuki animacji. W 1966 roku profesor wraz ze swymi najlepszymi studentami – Julianem Józefem Antoniszczakiem (Antoniszem), Ryszardem Czekałą, Janem Januarym Janczakiem i Krzysztofem Raynochem, założył w Krakowie Studio Filmów Animowanych, które początkowo było filią warszawskiego Studia Miniatur Filmowych, a z dniem 1 stycznia 1974 roku uzyskało pełną samodzielność organizacyjną.
Od pierwszych lat istnienia SFA zdołało wypracować sobie ważne i oryginalne miejsce na mapie nie tylko rodzimej, ale i światowej animacji. Powstawały w nim niemal wyłącznie filmy autorskie, będące w pełni indywidualnymi wypowiedziami artystycznymi. Krakowscy twórcy nie chcieli być pośrednikami w przenoszeniu na ekran cudzych pomysłów, a realizowali swoje własne. Bez indywidualnego stylu narracji pozostaje się co najwyżej opowiadaczem anegdot, a to im nie odpowiadało. Wybrali bardziej wyboistą i krętą drogę sztuki, choć od dobrego rzemiosła także nie stronili.
Taką drogę wybrał także Raynoch, jeden z pionierów krakowskiego studia. Jego filmy, a zrealizował ich ponad trzydzieści, zarówno te skierowane do młodego (m.in. „Dzwon”, 1974; „Koty budujące machiny latające”, 1976; „Na krakowskim trakcie”, 1983; „Twierdza”, 1989), jak i te przeznaczone dla dorosłego widza (m.in. „Ludzie”, 1969; „Orły umierają w locie”, 1973; „Kwalifikacje”, 1975; „Recepta”, 1979; „Posąg”, 1981; „Reforma”, 1986) to animacje autorskie, natychmiast rozpoznawalne, bowiem ich twórca – podobnie jak inni reżyserzy SFA – wypracował sobie charakterystyczne styl filmowego pisma. Docenili to jurorzy XI Międzynarodowego Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Huesca (1983), nagradzając jego „Don Kichota” (1982) – jako najlepszy film animowany – prestiżową statuetką Brązowego Tancerza.
Od pierwszych lat istnienia SFA zdołało wypracować sobie ważne i oryginalne miejsce na mapie nie tylko rodzimej, ale i światowej animacji. Powstawały w nim niemal wyłącznie filmy autorskie, będące w pełni indywidualnymi wypowiedziami artystycznymi. Krakowscy twórcy nie chcieli być pośrednikami w przenoszeniu na ekran cudzych pomysłów, a realizowali swoje własne. Bez indywidualnego stylu narracji pozostaje się co najwyżej opowiadaczem anegdot, a to im nie odpowiadało. Wybrali bardziej wyboistą i krętą drogę sztuki, choć od dobrego rzemiosła także nie stronili.
Taką drogę wybrał także Raynoch, jeden z pionierów krakowskiego studia. Jego filmy, a zrealizował ich ponad trzydzieści, zarówno te skierowane do młodego (m.in. „Dzwon”, 1974; „Koty budujące machiny latające”, 1976; „Na krakowskim trakcie”, 1983; „Twierdza”, 1989), jak i te przeznaczone dla dorosłego widza (m.in. „Ludzie”, 1969; „Orły umierają w locie”, 1973; „Kwalifikacje”, 1975; „Recepta”, 1979; „Posąg”, 1981; „Reforma”, 1986) to animacje autorskie, natychmiast rozpoznawalne, bowiem ich twórca – podobnie jak inni reżyserzy SFA – wypracował sobie charakterystyczne styl filmowego pisma. Docenili to jurorzy XI Międzynarodowego Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Huesca (1983), nagradzając jego „Don Kichota” (1982) – jako najlepszy film animowany – prestiżową statuetką Brązowego Tancerza.
Jerzy Armata
SFP
Ostatnia aktualizacja: 20.04.2021
fot. SFP
Trwa nabór zgłoszeń na międzynarodowe forum koprodukcyjne Kino Dzieci Industry
Nowe kino pod patronatem Gildii Reżyserów Polskich
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024