Irena Strzałkowska – kolorowa eminencja polskiego kina

Irena Strzałkowska z urodzenia jest lublinianką, z wyboru – warszawianką. Ukończyła ekonomię w stołecznej Szkole Głównej Planowania i Statystyki (SGPiS). W latach 1974-1981 pracowała w Paryżu jako attaché w Stałym Przedstawicielstwie Polski przy UNESCO. Następnie trafiła do Biura Komitetu Kinematografii, gdzie pełniła funkcję wicedyrektorki Departamentu Organizacyjno-Prawnego, odpowiedzialnej za promocję polskiego filmu za granicą.

W lipcu 1990 roku związała się ze słynnym Studiem Filmowym „Tor”, prowadzonym przez Krzysztofa Zanussiego. Została jego zastępczynią ds. promocji i rozpowszechniania w kraju i za granicą. Równolegle – od roku 1991 – działała, i to niezwykle skutecznie, w funkcjonującym pod auspicjami Rady Europy – Funduszu Eurimages.

To dzięki europejskiemu wsparciu finansowemu wywalczonemu przez Strzałkowską mogły powstać tak znakomite filmy, jak. m.in. „Ida” i „Zimna wojna” Pawła Pawlikowskiego, „Essential Killing” i „11 minut” Jerzego Skolimowskiego, „Pokot” Agnieszki Holland”, „Imagine” Andrzeja Jakimowskiego, „Pomiędzy słowami” Urszuli Antoniak, „Fuga” Agnieszki Smoczyńskiej i wiele innych równie udanych tytułów, które w ostatnich latach przyniosły tak wiele splendoru naszej kinematografii.

Pięknie, a zarazem jakże trafnie o Irenie Strzałkowskiej napisał przed kilkoma laty na łamach portalu Presto – w cyklu „Królowe kina” – Łukasz Maciejewski: „Mówienie o Irenie »szara eminencja polskiego kina« nie ma sensu. Była i jest zbyt wyrazistą postacią, żeby jakiekolwiek szarości mogły się z nią kojarzyć. Jeżeli już, to raczej kolor”.