Jerzy Pękalski – od „Warszawskiej premiery” do „Dziewczyny z Mazur”

Jerzy Pękalski jest warszawiakiem, jednak niemal całe swe zawodowe życie związał z łódzką Wytwórnią Filmów Fabularnych przy ul. Łąkowej 29. Tam zaczynał pracę jako asystent montażysty już na początku lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku, m.in. przy „Warszawskiej premierze” (1950) i „Pierwszych dniach” (1951) Jana Rybkowskiego oraz „Sprawie do załatwienia” (1953) Rybkowskiego i Jana Fethkego. Pracował także przy montażu m.in. „Zamachu” (1958) Jerzego Passendorfera, „Historii żółtej ciżemki” (1961) Sylwestra Chęcińskiego, „Gry” (1968) Jerzego Kawalerowicza, „Struktury kryształu” (1969) Krzysztofa Zanussiego.

W 1967 roku zmontował – wspólnie z Wiesławą Otocką – polsko-niemiecką fabułę telewizyjną Romualda Drobaczyńskiego „Pieczona gęś”, a w 1976 – wspólnie z Wandą Zeman – polsko-czechosłowacką fabułę kinową Zbigniewa Kuźmińskiego „Krótkie życie”. Jako samodzielny montażysta ma na swym koncie ponad trzydzieści filmów fabularnych (m.in. „Czerwone ciernie” Juliana Dziedziny, 1976; „Milioner” Sylwestra Szyszki, 1977; „Zamach stanu” Ryszarda Filipskiego, 1980; „Gwiazda Piołun” Henryka Kluby, 1988) i dokumentalnych (m.in. Spodos” Leopolda Rene Nowaka, 1985), a także seriali telewizyjnych („Ile jest życia” Zbigniewa Kuźmińskiego, 1974; „Ucieczka z miejsc ukochanych” Juliana Dziedziny, 1987; „Dziewczyna z Mazur” Dziedziny, 1990). „Spodos” Nowaka został uhonorowany na Festiwalu Filmów Społeczno-Politycznych w Łodzi (1986) – Nagrodą Specjalną, a „Zamach stanu” Filipskiego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku (1980) – Srebrnymi Lwami (przyznając tę nagrodę – czytamy w uzasadnieniu werdyktu – jury kierowało się wagą tematu pokazanego kontrowersyjnie; votum separatum złożył Krzysztof Kieślowski).