Dorota Kośmicka-Gacke – uwierzyć w serial

Dorota Kośmicka-Gacke urodziła się 4 stycznia 1971 roku w Stalowej Woli. Jest absolwentką Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Dziennikarski staż odbyła w dziale miejskim „Gazety Wyborczej”. Następnie pracowała – jako reporterka i wydawca – w I Programie Telewizji Polskiej. Przebywała w Stanach Zjednoczonych na stażu zawodowym w HBO. Po powrocie pracowała w HBO jako kierownik działu produkcji. W latach 2001-2008 związała się z TVN jako specjalista do produkcji fabularnej, w latach 2008-2014 nadzorowała produkcje fabularne w Telewizji Polskiej. Od 2014 roku jest związana – jako producent – z warszawską firmą ATM Grupa.

Karierę w kinematografii zaczynała jako specjalistka od public relations podczas realizacji „Gier ulicznych” (1996) Krzysztofa Krauzego. Była koproducentem – z ramienia HBO – „Billboardu” (1998) Łukasza Zadrzyńskiego, „Weisera” (2000) Wojciecha Marczewskiego, „Sezonu na leszcza” (2000) Bogusława Lindy, a z ramienia TVP – „Tataraku” (2009) Andrzeja Wajdy. Ma na swym koncie produkcję wielu popularnych seriali, m.in. „Kasi i Tomka” (2002-2003), „Niani” (2005-2009), „Heli w opałach” (2006-2008), „Czasu honoru” (2008-2013), „Londyńczyków” (2009), „Tancerzy” (2009-2010), „Rodzinki.pl” (2011-2020), „Drugiej szansy” (2016-2017), „Diagnozy” (2017-2019), „Motywu” (2019). „Kasia i Tomek” oraz „Niania” przyniosły jej po dwie Telekamery w kategorii najlepszy serial komediowy (2003, 2004, 2007, 2008), a „Diagnoza” – nominację do Orła w kategorii najlepszy serial filmowy (2018).

Nazwisko Doroty Kośmieckiej-Gacke coraz częściej pojawia się także pośród serialowych scenarzystów, jest współautorką scenariuszy m.in. „Drugiej szansy”, „Diagnozy”, „Motywu”.

W rozmowie z Angeliką Swobodą, zatytułowanej „Jak się robi polskie seriale” w Gazecie.pl Weekend, wyznaje: „Od powstania pomysłu na serial, sformatowania go i skompletowania obsady do chwili produkcji mija co najmniej półtora roku, a czasem nawet dwa lata. Do tego dochodzą negocjacje z szefami stacji telewizyjnych. Musi się znaleźć ktoś, kto w końcu uwierzy w tę konkretną produkcję”.